Andrzej Gurdak (ur. 23 listopada 1908 we wsi Alfredówka, zm. 17 stycznia 1993 w Częstochowie) – kapitan Wojska Polskiego.

Andrzej Gurdak
Szary
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1908
Alfredówka

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1993
Częstochowa

Przebieg służby
Lata służby

1932–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

80 pułk piechoty
14 Kołobrzeski pułk piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii
dowódca zwiadu
oficer łącznikowy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa pod Kockiem

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal „Za udział w walkach o Berlin” Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
Świadectwo ukończenia Szkoły Podchorążych Piechoty

Życiorys edytuj

w latach 1920–1929 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Jana Tarnowskiego w Tarnobrzegu. W 1932 ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 7 sierpnia 1932 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1932 i 396. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 80 pułku piechoty w Słonimie[1]. 1 marca 1935 został awansowany na stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 315. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2][3]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w 80 pp na stanowisku dowódcy 2. kompanii karabinów maszynowych[4].

W czasie kampanii wrześniowej dowodził 3. kompanią ckm 179 pp, a od 29 września 1939 kompanią ckm 178 pp. Wziął udział w bitwie pod Kockiem[5].

Wzięty do niewoli 6 października 1939 roku po kapitulacji Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”[6]. Po ucieczce z niewoli uczestniczył czynnie w ruchu oporu w ramach placówki Nowa Dęba kryptonim „Bułka” Podokręgu Rzeszowskiego pod pseudonimem „Szary” (do 1944 r.).

W latach 1944–1945 pełnił służbę w 14 pułku piechoty na stanowisku dowódcy zwiadu, a następnie oficera łącznikowego ze sztabem 6 Dywizji Piechoty. Przeszedł szlak bojowy od Warszawy poprzez Wał Pomorski, Kołobrzeg, forsowanie Odry aż po Łabę. W 1945 został zdemobilizowany. W latach 1945–1969 pracował w przemyśle spożywczym w okolicach Wrocławia. 12 października 1980 został mianowany na stopień kapitana.

Ordery i odznaczenia edytuj

Andrzej Gurdak medale i odznaczenia otrzymywał od końca lat 1960., kiedy to wstąpił do: Związek Bojowników o Wolność i Demokrację:

Przypisy edytuj

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 sierpnia 1932 roku, s. 347, 354, 358.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935 roku, s. 14.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 77, w marcu 1939 zajmował 268. lokatę.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 644.
  5. Głowacki 1986 ↓, s. 378, 380.
  6. Marek Sadzewicz „Ostatnia bitwa Kampanii 1939” Książka i Wiedza 1971 str.45 (przekręcone nazwisko Andrzej Burdak), s. 73 (przekręcone imię Adam Gurdak).

Bibliografia edytuj