Andrzej Kuczborski
Andrzej Kuczborski ps. Wojciech (ur. 9 maja 1913 w Strzemieszycach, zm. 23 maja 1948 niedaleko Kątów Wrocławskich) – członek polskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, kapitan Narodowych Sił Zbrojnych, powstaniec warszawski. Podczas okupacji używał imion i nazwisk: Robert Grochowski, Stefan Zaręba (Zaremba), Tadeusz Jerzy Słostowski
kapitan | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 maja 1948 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
do 1948 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
oddział NSZ "Aleksandrówka" |
Stanowiska |
dowódca oddziału (luty - maj 1943), |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujKierował Pogotowiem Akcji Zbrojnej Okręgu III Lubelskiego NSZ (do maja 1943 roku). W lutym 1943 roku przybył z Warszawy na Lubelszczyznę z zadaniem reaktywowania oddziału NSZ "Aleksandrówka" po śmierci jego dowódcy por. Jerzego Niewiadomskiego ps. "Lech". Udało mu się reaktywować jednostkę i utworzyć stałą bazę w folwarku Borów. Pod jego dowództwem oddział stoczył potyczki z Niemcami: pod Józefowem, w Zakrzówku, pod Szklarnią oraz w Kraśniku. W dniu 23 maja 1943 roku został ranny w bitwie pod Wilkołazem, w wyniku czego przeniesiono go do Warszawy. W okresie od lipca do sierpnia 1944 roku kierował Wydziałem V Komendy Głównej NSZ[1].
Podczas powstania walczył w szeregach Zgrupowania AK Bartkiewicz na północnym Śródmieściu. Po zakończeniu walk trafił do niewoli niemieckiej (nr jeniecki 47248) i był więźniem Stalagu XI A Altengrabow i jego podobozu Kriegsgefangenen-Lazarett Gross Lübars. Będąc w niewoli, w 1944 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego z Mieczami, został też przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari.
Po zakończeniu wojny związał się z powstałym w Ratyzbonie ośrodkiem wywiadowczym, utworzonym pod auspicjami Brygady Świętokrzyskiej oraz 2 Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych[2]. Powrócił do kraju wraz z żoną Wandą z domu Wejt. W dniu 23 maja 1948 roku oboje zostali zamordowani w okolicach Kątów Wrocławskich. W wyniku śledztwa sąd skazał żołnierza radzieckiego, uznając że motywem czynu był rabunek. Rodzina Andrzeja Kuczbowskiego wiązała to morderstwo z jego wojenną i powojenną działalnością w NSZ.
Przypisy
edytuj- ↑ Struktura organizacyjna i obsada personalna Dowództwa NSZ-ZJ od kwietnia 1944 r.. www.dws-xip.pl. [dostęp 2021-05-20]. (pol.).
- ↑ Sebastian Bojemski: Narodowe Siły Zbrojne w Powstaniu Warszawskim. wpolityce.pl, 2010-10-13. [dostęp 2021-05-20]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Andrzej Kuczborski. www.1944.pl. [dostęp 2021-05-20]. (pol.).
- Rafał Drabik: Oddział NSZ Leonarda Zub Zdanowicza ps. „Ząb”. lublin.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-05-20]. (pol.).
- Kuczborski Andrzej. [w:] Brygada Świętokrzyska NSZ \ Noty biograficzne oficerów [on-line]. drugiobieg.info. [dostęp 2021-05-20]. (pol.).