Andrzej Skwarcz

polski lekarz, ortopeda, traumatolog, specjalista rehabilitacji medycznej

Andrzej Skwarcz (ur. 13 sierpnia 1930 w Lublinie, zm. 25 marca 2005 tamże) - profesor zwyczajny Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, ortopeda, traumatolog, specjalista rehabilitacji medycznej, twórca i kierownik Katedry i Kliniki Rehabilitacji Akademii Medycznej w Lublinie w latach 1986–2000.

Andrzej Skwarcz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1930
Lublin

Data i miejsce śmierci

25 marca 2005
Lublin

Profesor nauk medycznych
Specjalność: ortopedia i traumatologia, rehabilitacja narządu ruchu
Alma Mater

Akademia Medyczna w Lublinie

Doktorat

1965

Habilitacja

1980

Profesura

16 grudnia 1997

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Medyczna w Lublinie

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Zajmował się głównie epidemiologią, patomechaniką, patogenezą, diagnostyką, kliniką i leczeniem wad i zniekształceń kręgosłupa, w szczególności skolioz. Był autorem ok. 80 prac z zakresu patologii i chirurgii kręgosłupa. Drugi kierunek badań dotyczył problematyki urazów kręgosłupa, czemu poświęcił ok. 30 prac. Ogółem był autorem lub współautorem 163 publikacji naukowych o różnej tematyce[1]. Opracował też 3 rozdziały w książkach.

Grób prof. Andrzeja Skwarcza na cmentarzu przy ulicy Lipowej

Był członkiem Komitetu Rehabilitacji, Kultury Fizycznej i Integracji Społecznej VI wydz. Nauk Medycznych PAN, członkiem Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, European Spinala Deformities Society, PTL, TPD, wieloletni prezes oddziału Lubelskiego PTOiTr i PTR. Wypromował 3 doktorów medycyny. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Wykształcenie i kariera naukowa edytuj

W 1949 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. A. J. Vetterów w Lublinie. W 1955 uzyskał dyplom lekarza medycyny po studiach na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Lublinie. Początkowo pracował jako wolontariusz w Klinice Ortopedii, będąc jednocześnie stypendystą Ministerstwa Zdrowia w Zakładzie Anatomii Patologicznej gdzie uzyskał I stopień specjalizacji z zakresu anatomii patologicznej. W Klinice Ortopedii i Traumatologii przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej. W 1965 uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1980 doktora habilitowanego, na podstawie rozprawy dotyczącej schorzeń kręgosłupa.

W latach 1979-1983 był konsultantem ds. ortopedii dla województwa lubelskiego. Od 1986 roku był konsultantem ds. rehabilitacji województwa lubelskiego, a od 1999 roku konsultantem regionalnym. Członek Założyciel Polskiego Towarzystwa Rehabilitacji, jego aktywny działacz, wieloletni członek Zarządu Głównego, a ostatnio Przewodniczący Sądu Koleżeńskiego, organizator Oddziału Lubelskiego Towarzystwa. Wychowawca wielu pokoleń lekarzy i fizjoterapeutów. Pod jego kierunkiem 6 lekarzy uzyskało specjalizację z ortopedii i 11 z rehabilitacji. Wyróżniony tytułem Honorowego Członka Polskiego Towarzystwa Rehabilitacji za wybitne zasługi dla Polskiej Rehabilitacji i pracę na rzecz Polskiego Towarzystwa Rehabilitacji.

Uczelnie i pełnione funkcje edytuj

Członkostwo w towarzystwach i stowarzyszeniach edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wyszukiwanie prac naukowych. Uniwersytet Medyczny w Lublinie. [dostęp 2011-07-01].

Linki zewnętrzne edytuj