Antoni (Romanowski)
Antoni, imię świeckie Wasilij Antonowicz Romanowski, ros. Антоний, świeckie Василий Антонович Романовский (ur. 22 lutego?/6 marca 1886 w Sawinkach, zm. 7 listopada 1962 w Stawropolu) – rosyjski biskup prawosławny.
| Wasilij Romanowski | |
| Metropolita stawropolski i bakijski | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 marca 1886 |
| Data i miejsce śmierci |
7 listopada 1962 |
| Miejsce pochówku | |
| Metropolita stawropolski i bakijski | |
| Okres sprawowania |
1962 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
13 sierpnia 1911 |
| Diakonat |
15 sierpnia 1911 |
| Prezbiterat |
15 sierpnia 1912 |
| Chirotonia biskupia |
17 listopada 1924 |
| Data konsekracji |
17 listopada 1924 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Życiorys edytuj
Pochodził z ubogiej rodziny, jego ojciec pracował jako stróż i dzwonnik w miejscowej wiejskiej cerkwi. Seminarium duchowne ukończył w Kijowie. W 1913 w tamtejszej Akademii Duchownej uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych. W trakcie studiów, 13 sierpnia 1911, złożył wieczyste śluby mnisze, a następnie został wyświęcony na hierodiakona (15 sierpnia 1911) i hieromnicha (15 sierpnia 1912). Po uzyskaniu dyplomu został zatrudniony w seminarium duchownym w Tyflisie, początkowo jako wykładowca teologii zasadniczej, dogmatycznej i moralnej, zaś od 1918 do 1919 – jako inspektor. Od 1919 był dziekanem rosyjskich monasterów na terenie Gruzji z godnością igumena.
17 listopada 1924 w cerkwi Przemienienia Pańskiego w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa suchumskiego i erywańskiego, w której jako konsekratorzy wzięli udział m.in. patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon oraz metropolita kruticki i kołomieński Piotr. W 1927 biskup Antoni został aresztowany i skazany na dwuletnią zsyłkę. Przed wywózką do obwodu marijskiego był przetrzymywany w więzieniu na Butyrkach. Po zakończeniu kary udał się do Szacht i objął urząd biskupa dońskiego. Na skutek donosu właściciela domu, w którym wynajmował pokój, został aresztowany ponownie.
W 1935, po odbyciu kolejnej kary, objął urząd biskupa stalingradzkiego. Eparchią stalingradzką zarządzał przez dwa następne lata, do kolejnego aresztowania. Więzienie opuścił w 1943 i we wrześniu tego roku został mianowany arcybiskupem stawropolskim i piatigorskim. Reprezentował Patriarchat Moskiewski w rozmowach z Gruzińskim Kościołem Prawosławnym w sprawie przywrócenia jedności kanonicznej między Kościołami. Doprowadził również do ponownego otwarcia seminarium duchownego w Stawropolu. W 1945 jego tytuł uległ zmianie na arcybiskup stawropolski i bakijski. Od 1944 do 1945 był dodatkowo locum tenens eparchii chersońskiej.
W 1962 podniesiony do godności metropolity, w tym samym roku zmarł. Został pochowany w sąsiedztwie soboru św. Andrzeja w Stawropolu[1].