Antoni Kamiński (1797–1885)

Antoni Kamiński (ur. 1797 w Raczunach, zm. 1885) – polski pedagog i pisarz.

Życiorys

Był synem Jerzego Kamińskiego i Marii Świebody. Do 1818 uczył się w szkole powiatowej księży bazylianów. W 1818 został dozorcą przy szpitalu wojennym w Borunach i Smorgoniach.

Po 1825 był słuchaczem kursów na Uniwersytecie Wileńskim, na Wydziale Nauk Fizyczno-Matematycznych. W 1825 Uniwersytet wybrał go na adiunkta w Katedrze Mineralogii Uniwersytetu w Charkowie, ale nie został tam zatrudniony gdyż należał do Towarzystwa Filaretów. W 1827 roku został wysłany do Kamieńca Podolskiego, gdzie pracował jako nauczyciel fizyki i nauk przyrodniczych. Zdymisjonowany w 1832.

Od 1856 mieszkał na stałe w Wilnie, gdzie udzielał lekcji w domach prywatnych i rządowych dla panien.

Publikacje

• Arytmetyka (2 części, 1826, Wilno, wydana przez Marcinkowskiego)
• Geografia z tablicami (2 części, 1826, Wilno, wydana u Zawadzkiego)
• Tablice arytmetyczne (1827, Wilno, wydana przez Marcinkowskiego)
• Abecadinik Witolda (1841, Kamieniec Podolski)
• Gramatyka języka polskiego obszerna i skrócona (1858, Wilno)
• Sto bajeczek z różnych autorów wyjęte (1860, Wilno, Kirkor)
• Pacierz (1860, wydany u Syrkina)
• Abecadnik Odrowąża (1860, Wilno)
• Zasady arytmetyki dla ułamków po polsku i rosyjsku, dla przychodzących panien (1861, Wilno, wydane u Blumowicza)
• Kratkaja wsieobszczaja geografia dla gimnazjum panien (1861, Wilno, wydana u Blumowicza)
• Algebra elementarna (1879, Warszawa)

Bibliografia

• Wielka Encyklopedia Powszechna Ilustrowana Saturnina Sikorskiego. T. 34. 1892–1914, s. 576–577.

Linki zewnętrzne

• Dzieła Antoniego Kamińskiego w bibliotece Polona