Antoni Kiełbasa

polski duchowny katolicki, historyk

Antoni Jerzy Kiełbasa, SDS (ur. 6 listopada 1938 w Świętochłowicach-Zgodzie, zm. 15 lipca 2010 w Trzebnicy) – polski duchowny katolicki, salwatorianin, historyk, profesor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.

Antoni Kiełbasa
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1938
Zgoda (Świętochłowice)

Data i miejsce śmierci

15 lipca 2010
Trzebnica

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Salwatorianie

Śluby zakonne

8 września 1956

Prezbiterat

29 czerwca 1963

Życiorys edytuj

Urodził się rzemieślniczej rodzinie Jerzego i Małgorzaty z d. Dziuba. W 1945 rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Świętochłowicach, następnie w latach 1953–1955 kontynuował ją w Niższym Seminarium Duchownym im. Św. Jacka w Katowicach. 7 września 1955 rozpoczął nowicjat w Zgromadzeniu Salwatorianów w Bagnie k. Wrocławia, 8 września 1956 złożył pierwsze śluby zakonne (przyjmując imię zakonne Herbert), a 8 września 1962 śluby wieczyste. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w Trzebnicy z rąk ks. bpa Andrzeja Wronki 29 czerwca 1963. Po rocznej pracy w duszpasterstwie parafialnym podjął studia z historii Kościoła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskiem. W 1966 otrzymał licencjat, w 1968 pod kierunkiem ks. prof. Mieczysława Żywczyńskiego obronił pracę magisterską nt. Początki Salwatorianów na ziemiach polskich 1900-1908. W latach 1970–1972 prowadził badania w archiwum generalnym Salwatorianów w Rzymie i innych archiwach kościelnych w Europie. W 1972 po powrocie zamieszkał w Trzebnicy i podjął wykłady w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie. Pracę doktorską nt. Ksiądz Franciszek Maria od Krzyża Jordan (1848–1918) obronił w 1992 na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu i w 1993 został adiunktem przy Katedrze Historii Kościoła w Czasach Nowożytnych. W 1998 przedstawił rozprawę habilitacyjną nt. Salwatorianie z ziem polskich w latach 1881-1903. W 2001 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Do śmierci był kierownikiem Katedry Historii Kościoła na Śląsku w Instytucie Historii Kościoła PWT we Wrocławiu. Ks. Antoni opublikował ponadto szereg książek, broszur i artykułów szczególnie o Trzebnicy i Obornikach Śląskich, za co też zostaje mu przyznany tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Trzebnicy” (2000) i „Zasłużony dla Gminy Trzebnica” (2008) oraz tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Obornik Śląskich” (2010).

Trzy główne kierunki badań naukowych:

  1. Historia Zgromadzenia Salwatorianów i osoba Założyciela, Sługi Bożego ks. Franciszka Jordana
  2. Życie i działalność św. Jadwigi Śląskiej
  3. Historia Kościoła na Śląsku.

W latach 1975-1985 zajmował stanowiska w zarządzie Polskiej Prowincji Zgromadzenia Salwatorianów; wikariusz prowincjalny: 1975-1978 i 1981-1985, konsultor prowincjalny 1978-1981. Wielokrotnie pełnił funkcję przełożonego, był aktywny w pracy Zgromadzenia Salwatorianów na szczeblu międzynarodowym, współzałożyciel Międzynarodowej Komisji Historycznej Salwatorianów (1971), wielokrotny delegat Polskiej Prowincji Salwatorianów na Kapitułę Generalną Zgromadzenia (1975, 1981, 1987, 1993, 1999, 2006).

Odznaczenia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj