Antonio de Brugadahiszpański malarz romantyczny zaangażowany w politykę Hiszpanii. Był nadwornym malarzem Izabeli II[1].

Antonio de Brugada
Ilustracja
El navío Pelayo acude en auxilio del Santísima Trinidad durante la batalla del Cabo de San Vicente
Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1804
Madryt, Hiszpania

Data i miejsce śmierci

1863
San Sebastián, Hiszpania

Narodowość

hiszpańska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

romantyzm, marina

Studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie w latach 1818-21. Od 1820 należał do madryckiej narodowej milicji, po zmianach na arenie politycznej został uwięziony i szykanowany przez absolutystów. Wyemigrował do Francji w 1823 i zamieszkał w Bordeaux. Rok później w Bordeaux osiedlił się również Francisco Goya, z którym łączyła go przyjaźń.

We Francji mieszkał przez kilka lat kontynuując studia artystyczne i działalność polityczną. Po śmierci Goi na prośbę jego syna Javiera udał się do Hiszpanii, aby sporządzić inwentarz obrazów w domu zmarłego artysty nazywanym Domem Głuchego. Brugada był jednym z pierwszych, którzy opisali czarne obrazy – malowidła, które Goya wykonał na ścianach swojego domu.

Malował pejzaże, w szczególności sceny morskie, za które dwukrotnie otrzymał wyróżnienie cum laude na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie w latach 1856 i 1858.

Wybrane dzieła

edytuj
  • Marina con acantilado y barcas
  • Marina. Naufragio de un galeón, 1841
  • Episodio de la batalla de Lepanto

Przypisy

edytuj
  1. Enrique Arias Anglés: Antonio de Brugada. Pintor romántico y liberal. Madryt: Avapiés, 1989.