Armia Wschodniego Hebei

Armia Wschodniego Hebeikolaboracyjne chińskie siły zbrojne Autonomicznego Rządu Wschodniego Hebei zależne od armii japońskiej istniejące pod koniec lat 30. XX w.

Armia Wschodniego Hebei
Historia
Państwo

 Japonia

Sformowanie

1935

Rozformowanie

29 lipca 1937

Działania zbrojne
Wojna chińsko-japońska
Organizacja
Dyslokacja

Hebei

Podległość

Autonomiczny Rząd Wschodniego Hebei

Skład

cztery korpusy

Armia Wschodniego Hebei powstała pod koniec 1935 r. z b. żołnierzy Pokojowego Korpusu Ochronnego, który jako neutralna formacja zbrojna strzegł strefy zdemilitaryzowanej na południe od Wielkiego Muru Chińskiego. Na jej czele stał Yin Rugeng, b. militarysta i jednocześnie szef rządu. Armia była szkolona przez oficerów japońskiej Armii Kwantuńskiej. Jej żołnierze przechodzili też indoktrynację ideologiczną w duchu antykomunistycznym. Byli oni uzbrojeni jedynie w ręczne karabiny i broń krótką, bez karabinów maszynowych i artylerii.

Armia Wschodniego Hebei dzieliła się na cztery korpusy (w sile ok. 4 tys. ludzi) składające się z trzech brygad każdy oraz korpusu szkoleniowego (liczącego ok. 2 tys. ludzi). Brygady (zwane dywizjami) były podzielone na trzy podbrygady. Do wszystkich brygad byli przydzieleni japońscy doradcy. W lipcu 1937 r. struktura organizacyjna Armii była następująca:

W grudniu 1935 r. oddziały Armii Wschodniego Hebei zaatakowały narodowe wojska chińskie z 32 Armii obsadzające miasto Dagu i port Tanggu, ale zostały odparte. Dopiero uderzenie wojsk japońskich doprowadziło do ich odwrotu. Kolaboranckie oddziały chińskie wówczas weszły i zajęły oba miasta. W lipcu 1937 r. Armia Wschodniego Hebei współuczestniczyła w wydarzeniach związanych z incydentem na moście Marco Polo, a następnie w bitwie o Beiping (Pekin) i Tianjin. 29 lipca w Tongzhou doszło w jej szeregach do antyjapońskiej rewolty, po której Armia została przez Japończyków rozwiązana, podobnie jak Autonomiczny Rząd Wschodniego Hebei.