Artur Dobiecki
Artur Dobiecki (ur. 18 września 1884 w Cianowicach, zm. 29 lipca 1948 w Paryżu) – polski ziemianin, ekonomista i polityk, poseł i senator RP.
zdjęcie portretowe z lat 30. XX wieku | |
Data i miejsce urodzenia |
18 września 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 lipca 1948 |
Poseł na Sejm II kadencji | |
Okres |
od 4 marca 1928 |
Przynależność polityczna | |
Senator III kadencji | |
Okres |
od 23 listopada 1930 |
Przynależność polityczna |
Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem |
Życiorys
edytujBył synem Bronisława Dobieckiego, ekonomisty i prezesa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu, i Marii z domu von Graeve[1].
Ukończył studia w Szkole Nauk Politycznych w Paryżu i na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Ruprechta i Karola w Heidelbergu, a w 1910 roku obronił doktorat z ekonomii. Był właścicielem majątków Biskupice i Miedzno-Gondy w powiecie sieradzkim oraz Cianowic w powiecie krakowskim. W latach 1910–1914 byłą sędzią w Skale koło Ojcowa, a następnie radcą w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim w Warszawie[1].
Po odzyskaniu niepodległości pracował jako jeden z redaktorów „Dnia Polskiego”, angażował się w działalność Związku Ziemian i Związku Polskich Kawalerów Maltańskich, Stronnictwa Prawicy Narodowej, Zjednoczenia Monarchistów Polskich i Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Rolniczego[1].
Od 1928 roku należał do piłsudczykowskiego Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Zasiadał w Sejmie II kadencji jako członek komisji komunikacji i komisji reform rolnych, a następnie od 1930 roku w Senacie III kadencji jako członek komisji regulaminowej i komisji spraw zagranicznych[1].
W 1934 roku został oskarżony o działanie na szkodę państwa z powodu pomagania francuskiemu właścicielowi Zakładów Żyrardowskich (tzw. afera żyrardowska)[2]. Sąd partyjny BBWR usunął go wówczas z klubu parlamentarnego, mimo uwolnienia przez sąd honorowy od zarzutów. Zrzekł się mandatu senatora (mandat wygasł 20 grudnia 1934 roku)[1].
W czasie II wojny światowej zaopatrywał i gościł w swoich posiadłościach partyzantów, wspierał także ludność żydowską. W 1945 roku wyjechał z kraju, wstąpił do 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, po czym został zwolniony ze służby i osiadł w Paryżu. Tam też zmarł 29 lipca 1948 roku[1].
Życie prywatne
edytujBył żonaty z Pią Lasocką z domu Woroniecką. Miał syna Eustachego[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Profil na stronach Biblioteki Sejmowej. Sejm RP. [dostęp 2013-07-11].
- ↑ Jarosław Kapsa: Historie Jarosława Kapsy. Opowieść 26. 2012-08-06. [dostęp 2013-07-11].