Atton z Pistoi
Atton z Pistoi (ur. ok. 1070 w Val de Peza lub w Badajoz[1]; zm. 22 maja lub 21 czerwca 1153[2][3]) – święty Kościoła katolickiego, biskup[4][5][2].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1070 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 maja lub 21 czerwca 1153 |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie |
22 maja |
Życiorys edytuj
Gdy poczuł powołanie do życia zakonnego był już kapłanem i wstąpił do walembrozjanów[4]. Między rokiem 1125[6] a czerwcem 1130 (najprawdopodobniej w 1127[7]) został opatem Vallombrosa i generałem zakonu walembrozjanów[4][8]. Założył kilka klasztorów, a pomiędzy 2 września[9] a 21 grudnia 1133[10] roku został powołany na stolicę biskupią w Pistoi po Hildebrandzie[5][11][4].
W swojej działalności, prócz obrony dóbr kościelnych, walki z symonią, przeciwstawiał się konkubinatowi księży i występował w sporach w roli mediatora[4]. 17 lutego 1144 uzyskał od papieża Celestyna II potwierdzenie granic i stanu posiadania swojej diecezji[12] Z tej samej daty pochodzi także list Celestyna II do duchownych i mieszkańców miasta Prato, upominający ich, że winni być posłuszni Attonowi z Pistoi jako swojemu biskupowi[13]. Przed 1145 rokiem Atton w porozumieniu z arcybiskupem Diego z Composteli sprowadził relikwie świętego Jakuba, które umieścił w specjalnej kaplicy (oratorium) w katedrze św. Zenona w Pistoi[4][14]. 22 listopada 1145 papież Eugeniusz III udzielił odpustów pielgrzymom odwiedzającym oratorium św. Jakuba[15]. Po raz ostatni Atton udokumentowany jest w akcie donacyjnym dla szpitala św. Jakuba w Pistoi z dnia 24 kwietnia 1153[16].
Atton zmarł w opinii świętości w dniu 22 maja 1153[17]. Kult Attona z Pistoi zatwierdził papież Klemens VIII 24 stycznia 1605 roku[2]. Wpisany w Martyrologium Rzymskim jako święty i wspominany 22 maja[2].
Attonowi z Pistoi przypisuje się autorstwo dzieła „Żywot św. Bernarda z Parmy”, zaś w zachowanych pismach pozostaje Vita Ioannis Gualberti - poświęcone św. Janowi Gwalbertowi[4][18].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Ughelli, kol. 294. Placido Lugano, L'Italia Benedictina, Rzym 1929, s. 371, określa go jako Hiszpana, nie precyzując miejsca urodzenia.
- ↑ a b c d Benvenuto Matteucci: Sant' Attone (Atto) di Pistoia. [dostęp 2012-09-20]. (wł.).
- ↑ Ughelli, kol. 299; Cappelletti, s. 96. Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 297, podają, że zmarł w 1143.
- ↑ a b c d e f g Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 297. ISBN 83-7097-271-3.
- ↑ a b Atto(N). [dostęp 2012-09-20].
- ↑ Kehr, s. 90 nr 11.
- ↑ Placido Lugano, L'Italia Benedictina, Rzym 1929, s. 371
- ↑ Placido Lugano, L'Italia Benedictina, Rzym 1929, s. 371; Kehr, s. 90-91 nr 12-13).
- ↑ Tego dnia był jeszcze opatem Vallombrosa: Kehr, s. 91 nr 13.
- ↑ Kehr, s. 119 nr 6; Ughelli, kol. 294-296; Cappelletti, s. 93-96.
- ↑ Kehr, s. 119 nr 6; Ughelli, kol. 294-296.
- ↑ Kehr, s. 121 nr 16.
- ↑ Kehr, s. 121 nr 15.
- ↑ Ughelli, kol. 296-299; Kehr, s. 128.
- ↑ Ughelli, kol. 298-299; Kehr, s. 128 nr 1-2.
- ↑ Luigi Bargiacchi, Storia degli istituti di beneficenza, d'istruzione ed educazione in Pistoia e suo circondario dalle respettive origini a tutto l'anno 1880, Florencja 1883, s. 47-49; por. Ughelli, kol. 294 przyp. 1.
- ↑ Ughelli, kol. 299. Jego następca jest udokumentowany od 14 lutego 1154 (Kehr, s. 122 nr 19; Ughelli, kol. 299).
- ↑ Bibliotheca hagiographica latina, Bruxellis, 1898-1901; 4398
Bibliografia edytuj
- Ferdinando Ughelli, Italia Sacra, vol. III, Wenecja 1718
- Paul Fridolin Kehr, Italia Pontificia, vol. III, Berlin 1908
- Giuseppe Cappelletti, Le chiese d'Italia dalla loro origine sino ai nostri giorni, vol. XVII, Wenecja 1862
- Giovanni Breschi: Storia di S. Atto, vescovo di Pistoia.. Pistoia, presso Malachia Toni, 1855.. [dostęp 2012-09-20]. (wł.).