Avro 706 Ashton
Avro 706 Ashton – brytyjski samolot doświadczalny zbudowany przy wykorzystaniu wcześniejszego projektu tłokowego samolotu komunikacyjnego Avro Tudor. Maszyna miała za zadanie przeprowadzenie badań zachowania się silników turboodrzutowych w rzeczywistych warunkach lotu na dużych wysokościach. Wybudowano sześć egzemplarzy Avro 706.
 Prototyp Avro Ashtona. | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot doświadczalny |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
5 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1 września 1950 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
4 x silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Nene 6 |
| Ciąg |
22,2 kN każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
36,58 m |
| Długość |
27,31 m |
| Wysokość |
9,53 m |
| Powierzchnia nośna |
132 m² |
| Masa | |
| Startowa |
37 200 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
706 km/h |
| Prędkość przelotowa |
653 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
14,5 m/s |
| Pułap |
12 300 m |
| Zasięg |
1 725 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
Historia
edytuj
Pod koniec lat 40. ubiegłego wieku brytyjskie Ministerstwo Dostaw (Ministry of Supply) zamówiło w wytwórni Avro sześć egzemplarzy samolotu, który miał posłużyć do badań silników turboodrzutowych Rolls-Royce Nene 5 i 6 w lotach na dużej wysokości. Wytwórnia przystąpiła do prac nad nową maszyną wykorzystując konstrukcję wcześniejszej maszyny Avro Tudor. Było to o tyle uzasadnione, że już od 1948 roku trwały badania w locie silników Rolls-Royce Derwent, które zamontowano na samolocie oznaczonym jako Avro 688 Tudor 8. Nowy samolot początkowo miał mieć oznaczenie Tudor 9 jednak zakres wprowadzonych zmian skłonił wytwórnie do nadania maszynie nowego oznaczenia Avro Ashton. Wybudowano sześć egzemplarzy Avro Ashton, pierwszy z nich oznaczony jako Mk.1 (WB490) po raz pierwszy wzniósł się w powietrze 1 września 1950 roku i to na nim spoczywał główny ciężar przeprowadzenia badań zastosowanych silników. Drugi egzemplarz oznaczony jako Mk.2 (WB491) posłużył do testów układów klimatyzacyjnych. Na samolotach w wersji Mk.3, których wybudowano trzy egzemplarze (WB492, WB493 i WE670) i Mk.4 (WB494) przeprowadzano badania celowników bombowych oraz układów napędowych (niektóre źródła podają, iż w wersji Mk.3 były tylko dwie maszyny wyróżniając jeszcze wersję Mk.5). Samolot o numerze rejestracyjnym WB493 został również wykorzystany jako latająca hamownia silników Bristol Olympus. Do dnia dzisiejszego zachowany został jedynie zdekompletowany kadłub prezentowany w muzeum Newark Air Museum w Winthorpe w hrabstwie Nottinghamshire.
Konstrukcja
edytujAvro Ashton był czterosilnikowym, wolnonośnym dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Trójdzielne, dwudźwigarowe skrydło o trapezowym obrysie, dużym wydłużeniu i zbieżności zaopatrzone w lotki i krokodylowe klapy. Ciśnieniowy kadłub o półskorupowej konstrukcji i kołowym przekroju (średnica 3,05 metra). Klasyczne, wolnonośne usterzenie z płetwą grzbietową uzupełniającą statecznik pionowy. Podwozie trójzespołowe z przednim podparciem, każde zdwojone. Chowane w locie, przednie do wnęki w kadłubie, główne do wnęk w gondolach silnikowych. Silniki turboodrzutowe umieszczone w dwóch gondolach po dwa silniki po obydwu stronach kadłuba. Paliwo znajdowało się w elastycznych zbiornikach o pojemności 14 100 dm³ umieszczonych w skrzydłach.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Świdziński, Avro 706 Ashton, "Skrzydlata Polska", nr 11-12 (1991), s. 35, ISSN 0137-866x.