Avro 706 Ashtonbrytyjski samolot doświadczalny zbudowany przy wykorzystaniu wcześniejszego projektu tłokowego samolotu komunikacyjnego Avro Tudor. Maszyna miała za zadanie przeprowadzenie badań zachowania się silników turboodrzutowych w rzeczywistych warunkach lotu na dużych wysokościach. Wybudowano sześć egzemplarzy Avro 706.

Avro 706 Ashton
Ilustracja
Prototyp Avro Ashtona.
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Avro

Typ

samolot doświadczalny

Konstrukcja

metalowa

Załoga

5

Historia
Data oblotu

1 września 1950

Dane techniczne
Napęd

4 x silnik turboodrzutowy Rolls-Royce Nene 6

Ciąg

22,2 kN każdy

Wymiary
Rozpiętość

36,58 m

Długość

27,31 m

Wysokość

9,53 m

Powierzchnia nośna

132 m²

Masa
Startowa

37 200 kg

Osiągi
Prędkość maks.

706 km/h

Prędkość przelotowa

653 km/h

Prędkość wznoszenia

14,5 m/s

Pułap

12 300 m

Zasięg

1 725 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
Wielka Brytania

Historia

edytuj
 
Avro 688 Tudor 8
 
Avro Ashton Mk. 1 na lotnisku w Woodfordzie, w maju 1959.
 
Avro Ashton WB492 w 1952 roku.

Pod koniec lat 40. ubiegłego wieku brytyjskie Ministerstwo Dostaw (Ministry of Supply) zamówiło w wytwórni Avro sześć egzemplarzy samolotu, który miał posłużyć do badań silników turboodrzutowych Rolls-Royce Nene 5 i 6 w lotach na dużej wysokości. Wytwórnia przystąpiła do prac nad nową maszyną wykorzystując konstrukcję wcześniejszej maszyny Avro Tudor. Było to o tyle uzasadnione, że już od 1948 roku trwały badania w locie silników Rolls-Royce Derwent, które zamontowano na samolocie oznaczonym jako Avro 688 Tudor 8. Nowy samolot początkowo miał mieć oznaczenie Tudor 9 jednak zakres wprowadzonych zmian skłonił wytwórnie do nadania maszynie nowego oznaczenia Avro Ashton. Wybudowano sześć egzemplarzy Avro Ashton, pierwszy z nich oznaczony jako Mk.1 (WB490) po raz pierwszy wzniósł się w powietrze 1 września 1950 roku i to na nim spoczywał główny ciężar przeprowadzenia badań zastosowanych silników. Drugi egzemplarz oznaczony jako Mk.2 (WB491) posłużył do testów układów klimatyzacyjnych. Na samolotach w wersji Mk.3, których wybudowano trzy egzemplarze (WB492, WB493 i WE670) i Mk.4 (WB494) przeprowadzano badania celowników bombowych oraz układów napędowych (niektóre źródła podają, iż w wersji Mk.3 były tylko dwie maszyny wyróżniając jeszcze wersję Mk.5). Samolot o numerze rejestracyjnym WB493 został również wykorzystany jako latająca hamownia silników Bristol Olympus. Do dnia dzisiejszego zachowany został jedynie zdekompletowany kadłub prezentowany w muzeum Newark Air Museum w Winthorpe w hrabstwie Nottinghamshire.

Konstrukcja

edytuj

Avro Ashton był czterosilnikowym, wolnonośnym dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Trójdzielne, dwudźwigarowe skrydło o trapezowym obrysie, dużym wydłużeniu i zbieżności zaopatrzone w lotki i krokodylowe klapy. Ciśnieniowy kadłub o półskorupowej konstrukcji i kołowym przekroju (średnica 3,05 metra). Klasyczne, wolnonośne usterzenie z płetwą grzbietową uzupełniającą statecznik pionowy. Podwozie trójzespołowe z przednim podparciem, każde zdwojone. Chowane w locie, przednie do wnęki w kadłubie, główne do wnęk w gondolach silnikowych. Silniki turboodrzutowe umieszczone w dwóch gondolach po dwa silniki po obydwu stronach kadłuba. Paliwo znajdowało się w elastycznych zbiornikach o pojemności 14 100 dm³ umieszczonych w skrzydłach.

Bibliografia

edytuj