Barkan (fortyfikacja)
Barkan – typowe dla fortyfikacji nowożytnej element lub dzieło obronne o czworobocznym, trapezowym narysie, w którym wyróżnia się czoło, dwa barki i szyję. Czoło barkanu jest równoległe do przedpola, a szyja może być otwarta, zamknięta okopem, częstokołem, czasem osłonięta redanem lub kojcem[1].
Barkany jako samodzielne dzieła umieszczano zwykle wysunięte na przedpole, jako dzieło samodzielne lub element obwodu obronnego. W XIX w. trapezoidalny narys barkanu był typowy dla fortów, zwłaszcza pancernych[1].
-
Narys barkanu, z lewej otwartego, z prawej - zamkniętego -
Plan fortu pancernego de Vaux, o klasycznym narysie barkanu -
Jasno widoczny narys barkanu na zdjęciu lotniczu fortu de Vaux
Przypisy edytuj
- ↑ a b Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski. Od Biskupina do Westerplatte. Warszawa: PWN, 2002, s. 511. ISBN 83-01-12223-4.