Baureihe 119
Baureihe 119 – lokomotywa spalinowa produkowana w latach 1976–1985 przez rumuńskie zakłady FAUR dla kolei wschodnioniemieckich. Łącznie wyprodukowano 200 egzemplarzy. Lokomotywy te powstały z myślą o prowadzeniu pociągów osobowych na niezelektryfikowanych liniach kolejowych. Po zjednoczeniu Niemiec przejęto je przez Deutsche Bahn i nadano numer serii 219, a zmodyfikowanym – 229[3].
.jpg) lokomotywa spalinowa 219 092 | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1976–1985 |
| Układ osi |
C′C′ |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
99 t |
| Długość |
19 500 mm |
| Rozstaw osi skrajnych |
14 510 mm |
| Średnica kół |
1000 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
spalinowa |
| Typ silników |
MB 820 SR |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa |
1910 kW |
| Maksymalna siła pociągowa |
205 kN |
| Rodzaj przekładni |
hydrauliczna |
| Prędkość konstrukcyjna |
120 km/h |
| Nacisk osi na szyny |
16 t |
| Parametry użytkowe | |
| System ogrzewania |
elektryczne |
Historia edytuj
Kolej wschodnioniemiecka (DR – Deutsche Reichsbahn) potrzebowała spalinowozów do prowadzenia pociągów pasażerskich na drugorzędnych liniach kolejowych, o nacisku osi do ok. 16 ton[4]. W 1973 roku zdecydowano zamówić takie lokomotywy w Rumunii, w ramach współpracy państw socjalistycznych, gdyż spalinowozy kupowane w ZSRR miały zbyt duży nacisk osiowy[4]. Umowa na 205 lokomotyw została podpisana w 1974 roku. Prototypowy spalinowóz został wyprodukowany w połowie 1976 roku, a pierwsze dwie maszyny dostarczono zamawiającemu do testów w 1977 roku[4]. Lokomotywy zostały oznakowane jako seria (Baureihe) 119. Dostarczono je w dwóch seriach: numery od 001 do 116 miały kanciaste czoło i reflektor u góry, a 117 do 200 – obłe czoło i reflektor poniżej linii okien[3]. W Niemczech były nazywane „U-Boot” (łódź podwodna) z powodu okrągłych okien po bokach, przypominających iluminatory[3]. Spalinowozy były eksploatowane do prowadzenia ciężkich pociągów towarowych oraz pasażerskich na saksońskich górskich liniach kolejowych zamiast lokomotyw parowych[5]. Ostatnia lokomotywa została wyprodukowana w czerwcu 1985 roku[6].
W 1992 roku część lokomotyw zmodernizowano w zakładach Krupp, montując silniki 12V396 TE14 o mocy łącznej 2760 kW. Zmodernizowane lokomotywy rozwijały prędkość konstrukcyjną do 140 km/h i otrzymały numer serii 229[3].
W 2004 koleje niemieckie miały jeszcze 5 lokomotyw, w lokomotywowni Erfurt[3]. Kilka lokomotyw zachowano jako eksponaty zabytkowe[7].
W 2003 r. osiem lokomotyw (cztery sprawne i cztery na części) zostało sprzedanych do kopalni miedzi koło Warny w Bułgarii[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Christian Lindecke: Technische Daten Der Baureihe 119. (niem.).
- ↑ Günther Höbel: Technische Daten Der Baureihe 119. (niem.).
- ↑ a b c d e f R. Rusak, Lokomotywy serii 219 sprzedane do Bułgarii, „Świat Kolei” 1/2004, s. 10.
- ↑ a b c Ryszard Rusak: Lokomotywy spalinowe serii 119 DR, „Świat Kolei” nr 6/2013, s. 30-34.
- ↑ Tobias Sambill: Die Geschichte die Baureihe 119. [dostęp 2015-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (niem.).
- ↑ Stefan Lorenz: Diesellokomotive Baureihe 119. (niem.).
- ↑ Tobias Sambill: Erhaltene Diesellokomoive Baureihe 119. [dostęp 2015-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (niem.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Tobias Sambill: Die Entwicklung der Güterzuglokomotive. [dostęp 2015-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)]. (niem.).
- Olaf Hoell: Güterzuglokomotive Baureihe 119. [dostęp 2015-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (niem.).
- Markus Wohlfart: Baureihe 219. [dostęp 2015-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-25)]. (niem.).