Baureihe 95
Baureihe 95 – niemiecka lokomotywa parowa produkowana w latach 1922–1924. Zostały wyprodukowane w liczbie 45 sztuk. Były używane do prowadzenia pociągów towarowych na liniach górskich. Parowozy niemieckie kursowały do 1981 roku.
| |
| Producent |
Borsig |
|---|---|
| Lata budowy |
1922–1924 |
| Układ osi |
1'E1' h2 |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
103,7 t |
| Masa służbowa |
127,4 t |
| Długość |
15 100 mm |
| Wysokość |
4550 mm |
| Rozstaw osi skrajnych |
11 900 mm |
| Średnica kół napędnych |
1400 mm |
| Średnica kół tocznych |
850 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
14 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
200,00 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza |
62,50 m² |
| Powierzchnia rusztu |
4,36 m² |
| Średnica cylindra |
700 mm |
| Skok tłoka |
660 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa |
1192 kW |
| Prędkość konstrukcyjna |
65 km/h |
Historia edytuj
Pięcioosiowe tendrzaki w krajach niemieckich były jak dotąd przeznaczone do prowadzenia pociągów towarowych na liniach górskich czyli raczej przystosowane do jazdy z małymi prędkościami. Natomiast koleje austriackie z wyjątkiem kolei przemysłowych nie potrzebowały takich parowozów. Do większych prędkości i obciążeń na przełęczach górskich były potrzebne parowozy o większych kotłach i z naprowadzaniem do jazdy po łukach. W Niemczech takie parowozy eksploatowała kolej przemysłowa Halberstadt – Blankenburg. Lokomotywy tej serii zamówiły również Pruskie koleje państwowe .
Opis techniczny edytuj
Parowozy serii T20 miały belkową ostoję z obudową z odlewów staliwnych. Parowóz posiadał wózki Kraussa-Helmholtza, osie środkowe były zawieszone w ostoi. Oś silnikowa miała podcięte obrzeża. Parowozy przeznaczone do jazdy na liniach górskich z wzniesieniami na stromych rampach do 70‰ miały piasecznice do wszystkich kół wiązanych z obydwu stron i były wyposażone w hamulec przeciwciśnieniowy Riggenbacha. Parowóz posiadał stawidło Heusingera. Parowozy serii T20 mogły prowadzić po torze poziomym składy o masie 2060 t z maksymalną prędkością 70 km/h, a na wzniesieniu 25‰ prowadził pociągi o masie 430 t z prędkością 25 km/h. Przeszkodą w wykorzystaniu parowozów na innych liniach zębatych był zbyt duży nacisk osi.
Bibliografia edytuj
- Bölke, Brozeit, Dietmann, Müller: Die Baureihe 95 – Die Geschichte der preußischen T 20. EK-Verlag, Freiburg 2011, ISBN 978-3-88255-195-2