Bazylika Notre-Dame de Marienthal w Haguenau

Bazylika Notre-Dame de Marienthal
Basilique Notre-Dame de Marienthal
	bazylika mniejsza, sanktuarium
	; Widok na bazylikę z północnego wschodu
Państwo	Francja
Miejscowość	Haguenau
Adres	1 Pl. de la Basilique Marienthal, 67500 Haguenau
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki (łaciński)
Parafia	św. Józefa
Bazylika mniejsza; • nadający tytuł	od 1892; Leon XIII
Wspomnienie liturgiczne	Matki Bożej z Marienthalu
	Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki	Matka Boża Litościwa; Matka Boża Radosna (figury)
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1863
Data zakończenia budowy	1866
Dane świątyni
Styl	neogotyk
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1 + sygnaturka
Liczba naw	3
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; przystawiona
	Położenie na mapie Francji Bazylika Notre-Dame de Marienthal
	48°46′46″N 7°49′01″E/48,779444 7,816944
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bazylika Notre-Dame de Marienthal (fr. Basilique Notre-Dame de Marienthal) – rzymskokatolickie sanktuarium maryjne znajdująca się we francuskim mieście Haguenau, w dzielnicy Marienthal.

Jest siedzibą parafii św. Józefa^[1].

Historia edytuj

Początki kościoła sięgają ok. 1250 roku, kiedy to rycerz Albert de Haguenau rozpoczął tu budowę klasztoru. Sprowadził on do niego wilhelmitów z klasztoru Gräfinthal w kraju Saary. Kompleks został zniszczony podczas wojny stuletniej. Podczas odbudowy w latach 1460-1520 kościołowi nadano gotycki wygląd. Wtedy też we wnętrzu ustawiono figurę stojącej Matki Bożej trzymającej Dzieciątko Jezus, zwanej Notre-Dame de la Joie (pl. Matka Boża Radosna). Świątynia stała się celem pielgrzymek^[2].

W 1617 przeor Udalric Sturner przeszedł na protestantyzm i sprzedał klasztor miastu Haguenau. Od tej pory nabożeństwa odbywały się nieregularnie, co skutkowało zmniejszeniem liczby pielgrzymów. W tym samym roku opiekę nad kompleksem przekazano jezuitom^[2].

W latach 1720-1725 sanktuarium odwiedzała kilka razy do roku późniejsza królowa Francji, Maria Leszczyńska, która mieszkała wtedy w Wissembourgu. Królowa zawdzięczała Madonnie z Marienthalu małżeństwo z Ludwikiem XV. Maria ofiarowała klasztorowi kilka monstrancji, a 5 marca 1727 przekazała sanktuarium dwie złote korony, którymi ukoronowano rzeźbę Maryi. W 1765 kompleks został odebrany jezuitom przez Ludwika XV i przekazany rok później biskupowi Strasburga^[2].

We wrześniu 1859 odbyła się koronacja figury Matki Bożej Litościwej, na uroczystość przybyło ok. 10 tysięcy pielgrzymów^[2]. W 1863 rozpoczęto budowę neogotyckiego kościoła, poświęcenie ukończonej budowli w 1866 zgromadziło 20 tysięcy osób. W 1892 papież Leon XIII wyniósł świątynię do godności bazyliki mniejszej^[3].

Podczas II wojny światowej zniszczone zostały wszystkie witraże, a mury bazyliki zostały uszkodzone. Figura Matki Bożej Radosnej została ukryta w Saint-Dié-des-Vosges, gdzie uniknęła zniszczenia^[2].

Architektura i wyposażenie edytuj

Świątynia neogotycka, trójnawowa. Wnętrze kościoła zdobią dwie figury Maryi – Matki Bożej Litościwej (siedzącej) oraz Matki Bożej Radosnej (stojącej)^[4]. Na emporze znajdują się organy z 1962, z pedałem i 44 rejestrami^[5].