Bebrykowiczpolski herb szlachecki, odmiana herbu Prus.

herb
herb

Opis herbu

edytuj

Na tarczy dzielonej w krzyż w polu I, czerwonym półtorakrzyż srebrny. W polu II, krzyż srebrny, którego dłuższe ramię przeszyte takąż strzałą w prawo. W polu III, czerwonym, serce srebrne, na którym trzy takież róże. W polu IV, czerwonym półtorakrzyż srebrny między dwoma takimiż kosami ostrzami do siebie, złączonymi u dołu. Klejnot: Pięć piór strusich. Labry: Czerwone, podbite srebrem.

Symbolika

edytuj

Jest to przykład czteropolowego herbu genealogicznego. Na jego podstawie można odczytać, że ojciec posiadacza pieczętował się herbem Prus (I pole), zaś babka ojczysta herbem Przyjaciel XII (IV pole) z odmienioną tynkturą pola z błękitnego na czerwone. Niepewne są herby matki (II pole) i babki macierzystej (III pole). Godło z pola II to odwrócone do góry nogami godło herbu Koryzna, zaś z pola III wygląda jak zniekształcone godło herbów Misiewski, Olszowski, bądź Prus II.

Najwcześniejsze wzmianki

edytuj

Dokument z 1752 roku[1].

Herbowni

edytuj

Bebrykowicz.

Przypisy

edytuj
  1. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897.

Bibliografia

edytuj
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

edytuj