Beroe (mitologia)
Beroe alternatywnie Beruit (gr. Βεροη trb. Beroê) – w mitologii greckiej córka Adonisa i bogini miłości i piękna Afrodyty[1][2]. Miała brata nazwanego Golgos. Jej mężem był bóg mórz, trzęsień ziemi, żeglarzy, rybaków Posejdon[3].
Występowanie | |
---|---|
Rodzina | |
Ojciec | |
Matka | |
Mąż | |
Rodzeństwo |
Przy narodzinach Beroe asystował jako położna Hermes, dziecko wykąpały cztery wiatry Anemoi, a dziewica Astraja bogini i alegoria sprawiedliwości nakarmiła ją mądrą piersią i powiedziała jej słowa prawa, karmiąc miodem[3]. Kiedy dorosła, była wysoko ceniona jako wybitna piękność, nie była jednak próżna. Była śmiertelnikiem, ale często jej piękno porównywano do bogiń. Eros wypuścił dwie strzały miłości i o jej względy zabiegali Dionizos i Posejdon. W walce ostatecznie wygrał bóg mórz i poślubił Beroe[4]. Na jej urodę zwrócił uwagę sam Zeus i ukazał jej się pod postacią byka, tą samą, w której uwiódł Europę, ale opuścił ją nie chcąc wywoływać kłótni z bratem, Posejdonem. Od jej imienia nazwano miasto Berytos (Beyrut) w Lebanon. Według Roberta Gravesa Beroe, byłą założycielkę Beroi w Tracji[5].
W mitologii greckiej występuje kilka postaci o imieniu Beroe.
W kulturze
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Carlos Parada: Adonis. Greek Mythology Link. [dostęp 2019-04-27]. (ang.).
- ↑ Aaron J. Atsma: Aphrodite Family. Theoi Project. [dostęp 2019-04-27]. (ang.).
- ↑ a b Aaron J. Atsma: Beroe. Theoi Project. [dostęp 2019-04-26]. (ang.).
- ↑ Carlos Parada: Poseidon. Greek Mythology Link. [dostęp 2019-04-27]. (ang.).
- ↑ Graves 1992 ↓, s. 76.
Bibliografia
edytuj- James B. Greenough: The Bucolics, Aeneid, and Georgics by Virgil. Boston: Ginn & Co., 1900.
- Robert Graves: Mity greckie. Warszawa: PIW, 1992. ISBN 83-06-02284-X.