Białczański Żleb
Białczański Żleb (niem. Alpengrundschlucht, słow. Bielovodský žľab, węg. Poduplaszki-szakadék[1]) – żleb na zachodnich stokach Żabiej Grani w Tatrach Polskich. Opada spod Białczańskiej Przełęczy do Czarnostawiańskiego Kotła. Orograficznie lewe jego ograniczenie tworzy grzęda opadająca z Białczańskiej Kopki. Grzęda ta oddziela go od Pośredniego Białczańskiego Żlebu[2].
Górą Białczański Żleb jest szeroki i trawiasty. W części środkowej zwęża się oraz robi się bardziej stromy i głębiej wcięty, z obydwu stron otoczony pionowymi ściankami. Ma wylot w odległości około 50 m od wschodniego brzegu Czarnego Stawu pod Rysami, tuż obok znajdującej się przy turystycznym szlaku koleby[2].
Białczańskim Żlebem prowadzi jedna z kilku taternickich dróg dojściowych od brzegu Czarnego Stawu pod Rysami na Białczańską Przełęcz. Ma kilka miejsc o trudności I w skali tatrzańskiej. Czas przejścia 45 min. Latem przejście jest niewygodne, gdyż żleb jest kruchy, zimą natomiast jest to droga najwygodniejsza[2].
Autorem nazwy żlebu jest Władysław Cywiński[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.