Białowodzki Żleb
Białowodzki Żleb słow. Bielovodský žÍab[1], ok. 1855 m – żleb w masywie Młynarza w słowackich Tatrach Wysokich. Stanowi prawą (patrząc od dołu) odnogę Białowodzkiego Koryta. Drugą odnogą jest Żleb między Kopy. Obydwa uchodzą do Białowodzkiego Koryta. Górą Białowodzki Żleb podchodzi pod Pośrednią Białowodzką Przełączkę[2].
.jpg)
Białowodzki Żleb ma duże odcinki łatwe do przejścia, ale są w nim także pionowe progi. W środkowej części żlebu znajduje się Białowodzki Kociołek. Poniżej kociołka żleb tworzy wąski kanion ograniczony przez ściany Nawiesistej Turni i Wyżniej Młynarzowej Kopy. W kanionie znajduje się próg o wysokości około 30 m. Jest to najwyższy próg całego żlebu. Zimą tworzy się na nim lodospad, poza tym cały żleb jest zaśnieżony[2].
Dolną część żlebu (poniżej kociołka) wykorzystywali taternicy do schodzenia po zjazdach z pobliskich turni. Nikt nie przeszedł całego żlebu za jednym razem. Z dolnych progów taternicy zjeżdżali, w górę dolną część żlebu pokonywano tylko zimą. Górną część (powyżej kociołka) pokonywano natomiast wyłącznie latem[2].
Autorem nazwy żlebu jest Władysław Cywiński[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Młynarz. Przewodnik szczegółowy, tom 6, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1998, ISBN 83-7104-011-3