Bielec (dopływ Gwdy)
Bielec – struga w północno-zachodniej Polsce, dopływ jeziora Wierzchowo (zlewnia rzeki Gwdy).
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Struga | |
| Źródło | |
| Miejsce | na SW od wsi Biała |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | jez. Wierzchowo (rz. Gwda) |
| Miejsce |
w osadzie Orawka |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Ma źródło ok. 1,5 km na południowy zachód od wsi Biała[1]. Stąd płynie w kierunku północno-zachodnim i koło wsi Kazimierz zakręca na zachód płynąc przez nią. Następnie przepływa przez wieś Drężno i uchodzi od wschodniego brzegu do jeziora Studnica. Następnie przy zachodnim brzegu, koło osady Orawka wypływa ze Studnicy i po odcinku ok. 150 m lądu uchodzi do jeziora Wierzchowo.
Historia nazewnicza edytuj
Do 1945 r. i do standaryzacji w 2006 r. nazwa Bielec dotyczyła innego cieku w jej obecnej zlewni. Na obszarze na północny wschód od wsi Drężno zaznacza się krótki strumień, który miał niemiecką nazwę Biller Bach[2]. To dla niego w 1955 r. ustalono urzędowo polską nazwę Bielec[3]. Odcinek strugi od obecnej wsi Biała do Kazimierza miał niemiecką nazwę Groß Wittfelder Fliess[2]. Także w 1955 r. dla tego odcinka ustalono urzędowo polską nazwę Bielska Struga[3]. Do 1945 r. oba cieki miały łączyć się ze źródłowym odcinkiem rzeki Gwdy, od obszaru źródliskowego na północ od wsi Kazimierz i uchodzić do jeziora Studnica.
Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych wydając publikację w 2006 r. zestandaryzowała ten obszar hydrologiczny, zastępując odcinek poprzednio nazwanej Bielskiej Strugi i odcinek dawnej Gwdy, tylko nazwą Bielec[4]. Takie zmiany zostały też naniesione na Mapę Podziału Hydrograficznego Polski przez Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Arkusz N-33-82-B. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2013-06-28].
- ↑ a b Arkusz 2166 Kasimirshof. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1924.
- ↑ a b Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. (M.P. z 1950 r. nr 52, poz. 588, s. 418, 420)
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 12, ISBN 83-239-9607-5.