Bitwa morska pod Taurydą

Bitwa morska pod Taurydą – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 48 p.n.e.

Bitwa morska pod Taurydą

Kampania Cezara w Afryce 48 p.n.e.
rejon Solin niedaleko Taurydy, Dalmacja
Czas	48 p.n.e.
Miejsce	wyspa Tauryda, Dalmacja - Chorwacja
Terytorium	Morze Adriatyckie
Wynik	zwycięstwo floty Watyniusza
Strony konfliktu
Cezarianie Pompejańczycy
Dowódcy
Watyniusz Marek Oktawiusz
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane 11 okrętów zdobytych, kilka zatopionych
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
43,083333°N 16,700000°E

W roku 48 p.n.e. flota pompejańska pod wodzą Marka Oktawiusza zajęła kilka miast i portów w Ilirii. Stojący na czele floty cezarian Kornificjusz, wezwał wówczas na pomoc pozostałe siły floty stacjonujące w Brundyzjum pod wodzą Publiusz Watyniusza, który skierował się ku brzegom Ilirii. Powiadomiony o nadciąganiu przeciwnika Oktawiusz, zaczaił się ze swoją flotą w pobliżu wyspy Taurydy. Flota Watyniusza została całkowicie zaskoczona, a silny wiatr rozproszył dodatkowo jej okręty. Gdy wydawało się, że zwycięsko z bitwy wyjdą pompejańczycy, pentera na której znajdował się Oktawiusz zaatakowała tetrerę Oktawiusza, wbijając się w nią dziobem. Przywabiło to kolejne okręty, które toczyły walki wokół unieruchomionych okrętów. Po jakimś czasie, przewagę osiągnęli zaprawieni w walkach weterani Watyniusza, którzy wybili większość żołnierzy Oktawiusza. Wódz pompejańczyków ratował się ucieczką na pokładzie jednego z okrętów, podobnie jak kilka innych jednostek ocalałych z pogromu, które odpłynęły w kierunku Afryki. Łącznie straty pompejańczyków wyniosły 11 okrętów (w tym jedną penterę) zdobytych przez Watyniusza, oraz kilka zatopionych jednostek.

Literatura

• Tadeusz Łoposzko: Starożytne bitwy morskie, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1992.