Bitwa pod Gabao – starcie zbrojne Żydów z Rzymianami pod dowództwem Cestiusza, które miało miejsce w 66 roku 10 km na północny zachód od Jerozolimy.

Bitwa pod Gabao
wojna żydowska (66–73)
Czas

66

Miejsce

Gabao

Terytorium

Izrael

Wynik

zwycięstwo powstańców

Strony konfliktu
Rzymianie powstańcy żydowscy
Dowódcy
Cestius Gallus
Siły
nieznane nieznane
Straty
515 zabitych 22 zabitych
brak współrzędnych

Po zdobyciu Joppy armia rzymska pod dowództwem Cestiusza posuwała się w stronę Jerozolimy. Dotarłszy do Antypatrydy (Ras El-Ain), Cestiusz dowiedział się o gromadzeniu się oddziałów buntowników żydowskich w Afeku. Gdy wysłał tam oddziały wojska, okazało się, że miasto zostało opuszczone. Sytuacja powtórzyła się po przybyciu do Liddy, której mieszkańcy udali się do Jerozolimy na Święto Namiotów. Pozostałych w mieście pięćdziesięciu ludzi Cestiusz kazał wymordować. Dalszy marsz w kierunku Jerozolimy odbywał się wąwozem Baithoron. 10 km od miasta Cestiusz rozkazał założyć obóz w miejscowości Gabao.

Powstańcy przerwali świętowanie i zaatakowali Rzymian, wdarłszy się w ich szeregi. Wspomagała ich jazda i część wojska, które okrążyły obóz. W bitwie zasłużyli się Monobazos i Kenedeusz, krewni króla Adiabeny Monobazosa, a także Perejczyk Niger i Babilończyk Silas, będący przedtem jednym z żołnierzy Agryppy. W dalszej fazie bitwy Żydzi przypuścili atak czołowy, lecz okazał się on być nieudanym i powstańcy zawrócili w stronę Jerozolimy. Na tyłach armii rzymskiej atakował oddział Szymona, syna Giorasa, który po rozgromieniu części straży również zawrócił do miasta.

Po udanym ataku Żydów Rzymianie przez trzy dni pozostawali w obozie. Powstańcy rozstawili warty w strategicznych miejscach: na wzniesieniach i przejściach. Tymczasem Adryppa podjął próbę pertraktacji z dowódcami buntowników. Jego parlamentarzyści, Borcjusz i Febus, zapewniali Żydów, że w razie przejścia na stronę Rzymian Cestiusz daruje im winy. W obawie przed utratą poparcia ludu i upadkiem powstania powstańcy zamordowali Febusa, usiłowali także zabić Borcjusza, który jednak wymknął się. Wyrażających niezadowolenie z tego powodu mieszkańców miasta obrzucano kamieniami i kijami przepędzano do Jerozolimy. Cestiusz wykorzystał moment, gdy w szeregach powstańców trwały spory, i wydał rozkaz ataku na Żydów wszystkimi siłami. Siły powstańcze ukryły się za murami miasta, zaś Rzymianie rozłożyli obóz w pobliżu wzgórza Skopos, szykując się do ataku na Jerozolimę.

Bilans

edytuj

W bitwie pod Gabao Rzymianie stracili 500 żołnierzy: 400 pieszych, reszta konnych. Żydzi, nie licząc wymordowanych 50 ludzi w Liddzie, stracili w walce 22 osoby. Po przeprowadzeniu udanego ataku na tyły oddział Szymona, syna Giorasa, zdobył zwierzęta juczne.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Józef Flawiusz, Wojna żydowska, Ks. II, 513–528.