Bitwa pod Kriwołakiem
Bitwa pod Kriwołakiem – bitwa w czasie I wojny światowej (17 października - 21 listopada 1915) pomiędzy armią francuską a bułgarską, zakończona zwycięstwem Bułgarów.
| ||||
| ||||
| ||||
| Czas | 17 października 1915 – 21 listopada 1915 | |||
| Miejsce | Kriwołak (dzis. Macedonia Północna) | |||
| Terytorium | Serbia | |||
| Wynik | zwycięstwo armii bułgarskiej | |||
| Strony konfliktu | ||||
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Straty | ||||
| ||||
Położenie na mapie Macedonii Północnej   miejsce bitwy | ||||
| 41,527222°N 22,120833°E/41,527222 22,120833 | ||||
| Front salonicki |
|---|
|
Kriwołak • Kosturino • Mojkovac • 1. Dojran • Florina • Struma • Ofensywa monastyrska (Małka Nidże • Kajmakczałan • 1. Crna) • 2. Dojran • 2. Crna • Skra-di-Legen • Ofensywa wardarska • Dobro Pole • 3. Dojran |
Przyczyny konfliktuEdytuj
W październiku 1915 rozpoczęła się ofensywa połączonych sił austro-węgierskich i bułgarskich przeciwko Serbii. Pierwsza armia bułgarska rozpoczęła ofensywę morawską, zaś druga, dowodzona przez gen. Georgi Todorowa pokonała oddziały serbskie w czasie tzw. ofensywy owczopolskiej. W początkach października w Salonikach wylądowały oddziały francuskie, dowodzone przez gen. Maurice Sarraila, które miały wesprzeć armię serbską, wycofującą się w kierunku Kosowa.
Jednostki francuskie, głównie z 57 dywizji piechoty otrzymały zadanie ochrony linii kolejowej Nisz-Saloniki. W rejonie wsi Kriwołak Francuzi natknęli się na oddziały bułgarskie. Wkrótce potem w rejon Kriwołaka nadciągnęły pozostałe jednostki z 57 dywizji, a także 156 dywizja piechoty. Jednostki francuskie rozlokowały się na odcinku 50 km.
Przebieg bitwyEdytuj
2 listopada oddziały 57 DP otrzymały rozkaz od gen. Sarraila, aby skierować się nad rzekę Crna i opanować przeprawy przez rzekę. W tym samym czasie 2 armia bułgarska znalazła się w rejonie Kriwołaku, dążąc do odcięcia wojsk serbskich od jedynej drogi ucieczki, przez północną Albanię. Po opanowaniu wschodniego brzegu Wardaru Bułgarzy zablokowali ruch pociągów na linii Nisz-Saloniki.
3 listopada jednostki bułgarskie zaatakowały południową flankę oddziałów gen. Sarraila, które kontrolowały linię kolejową w dolinie Wardaru. Początkowo sukcesy odnosiły oddziały francuskie, ale po przybyciu uzupełnień liczebność oddziałów bułgarskich wzrosła do 60 000 żołnierzy. Przewaga liczebna wojsk bułgarskich groziła okrążeniem i zagładą jednostek francuskich. 12 listopada do francuskiego dowództwa dotarły informacje o klęsce Serbów. Gen. Sarrail otrzymał rozkaz, aby zebrać jak największą liczbę ocalałych oddziałów serbskich i rozpocząć odwrót w kierunku Salonik. Do 23 listopada Sarrail nie wykonał tego rozkazu mimo nasilających się ataków bułgarskich. Odwrót rozpoczęto 23 listopada wraz z oddziałami brytyjskimi, które w tym czasie zostały pobite przez Bułgarów w bitwie pod Kosturino. Wycofanie oddziałów sprzymierzonych do Grecji zakończono 12 grudnia.
BibliografiaEdytuj
- Nikoła Nedew, Byłgaria i Swietownata wojna 1915-1918, Sofia 2001, s.89
- Robert A. Doughty, Pyrrhic Victory, Harvard University Press 2005, s.223-224, ISBN 978-0-674-01880-8