Bitwa pod Shipu

bitwa morska wojny chińsko-francuskiej

Bitwa pod Shipu – potyczka morska w nocy 14/15 lutego 1885, w czasie wojny chińsko-francuskiej, zakończona zwycięstwem francuskich sił lekkich.

Bitwa pod Shipu
Wojna chińsko-francuska
Ilustracja
Mapa francuskiego ataku pod Shipu
Czas

14 lutego 1885

Miejsce

Zatoka Shipu, niedaleko Ningbo

Wynik

zwycięstwo francuskie

Strony konfliktu
Francja Cesarstwo Chińskie
Dowódcy
Amédée Courbet Wu Ankang,
Ding Ruchang
Siły
2 krążowniki pancerne
3 krążowniki
1 kanonierka
3 krążowniki
1 fregata
1 awizo
Straty
1 zabity fregata i awizo zatopione
Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia29°11′06″N 121°54′50″E/29,185000 121,914000

Po bitwie pod Fuzhou Francuzi ustanowili blokadę Tajwanu i wybrzeży Fujianu. Próbę jej przerwania podjęła eskadra chińskiej Floty Południowego Oceanu (Nanyang) pod dowództwem adm. Wu Ankanga, składająca się z krążowników „Nanchen” (南琛), „Nanrui” (南瑞) i „Kaiji” (開濟), fregaty parowej „Yuyuan” (馭遠) i awiza „Dengqing” (澄慶). Nowoczesne krążowniki „Chaoyong” (超勇) i „Yangwei” (揚威), początkowo towarzyszące eskadrze, zostały wycofane przez Li Hongzhanga na północ. Ruszywszy z Szanghaju w końcu grudnia, flotylla posuwała się bardzo wolno, nie tracąc lądu z oczu, ćwicząc i często się zatrzymując; brak zdecydowania po stronie chińskiej był oczywisty, co nie było dziwne, zważywszy niezbyt wysoki poziom wyszkolenia załóg, braki kadrowe (zachodni oficerowie-instruktorzy w większości wypowiedzieli służbę) i świeżą pamięć o wyniku starcia pod Fuzhou[1].

Na zagrożenie zareagował adm. Amédée Courbet, który ruszył na spotkanie nieprzyjaciela. Do spotkania doszło u ujścia zatoki Sanmen, na południe od Ningbo. Adm. Wu, wobec przewagi francuskiej, wycofał się pospiesznie na północ, porzucając dwie najwolniejsze jednostki: „Yuyuan” i „Dengqing” pod dowództwem adm. Ding Ruchanga. Okręty te schroniły się z powrotem na płytkich wodach zatoki Shipu, na kotwicowisku osłoniętym przez wyspy. Francuzi, których ciężkie okręty nie były w stanie przejść płytkich cieśnin, zablokowali im wszystkie drogi ucieczki[1].

Błędem adm. Dinga, byłego kawalerzysty bez doświadczenia morskiego, było pozostawienie wokół okrętów wielu rybackich dżonek. Wykorzystali to w nocnym ataku kmdr por. Charles Gourdon i por. Émile Duboc, którzy przeprowadzili dwa kutry parowe z krążownika „Bayard” między wyspami, i przemknąwszy się wśród wielu małych jednostek na wodach zatoki, podeszli bardzo blisko chińskich okrętów. Mimo podniesionego alarmu, oba kutry zdołały ugodzić „Yuyuana” minami wytykowymi. Wśród chińskich załóg wybuchła panika. W wyniku panującego chaosu zatonął także „Dengqing”, zatopiony przez załogę[1], lub omyłkowo trafiony ogniem własnej artylerii[2].

Kutry francuskie wycofały się bez strat. Eskadra Courbeta zablokowała następnie pozostałe okręty Wu Ankanga w Zhenhai, porcie Ningbo[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Richard N.J. Wright: The Chinese Steam Navy, 1862-1945. London: Chatham Publishing, 2001, s. 64–65. ISBN 1-86176-144-9.
  2. Paweł Piotr Wieczorkiewicz: Historia wojen morskich, t. 2. Warszawa: Wydawnictwo Puls, 1995, s. 263. ISBN 1-85917-030-7.