Wikipedia

Blurryface

album Twenty One Pilots

Blurryface – czwarty album studyjny amerykańskiego duetu muzycznego Twenty One Pilots, wydany 17 maja 2015 roku.

Blurryface
Wykonawca albumu studyjnego
Twenty One Pilots
Wydany

17 maja 2015

Nagrywany

2014–2015
Serenity West Recording
Paramount Recording Studios
Can Am
Sonic Lounge Studios
Livingston Studios
Werewolf Heart

Gatunek

Rock elektroniczny, rock alternatywny, electropop, indie pop, indietronica, rap rock, reggae, indie rock

Długość

52:23

Wydawnictwo

Fueled by Ramen[1]

Producent

Tim Anderson, Mike Crossey, Mike Elizondo, Ricky Reed, Tyler Joseph[1]

Oceny
Album po albumie
Vessel
(2013) 		Blurryface
(2015) 		Trench
(2018)
Single z albumu Blurryface
  1. „Fairly Local”
    Wydany: 17 marca 2015
  2. „Tear in My Heart”
    Wydany: 6 kwietnia 2015
  3. „Lane Boy”
    Wydany: 4 maja 2015
  4. „Stressed Out”
    Wydany: 10 listopada 2015
  5. „Ride”
    Wydany: 12 kwietnia 2016
  6. „Heavydirtysoul”
    Wydany: 9 grudnia 2016

Album w Polsce uzyskał status potrójnej platynowej płyty[7].

Tło i nagrywanie albumu edytuj

Po wydaniu trzeciego albumu Vessel (2013), zespół intensywnie koncertował w celu promowania albumu na całym świecie. Podczas jego nagrywania zespół korzystał z różnych studiów nagrań, które to pozwoliły im na realizację różnych pomysłów[8].

„Heavydirtysoul”, „Fairly Local”, „Tear in My Heart”, „Lane Boy” oraz „Doubt” zostały nagrane z producentem Ricky Reed w Serenity West Recording w Hollywood w Kalifornii. „Stressed Out”, „Polarize”, „Hometown” i „Not Today” zostały nagrane z producentem Mikiem Elizondo w Can Am w Tarzana w Kalifornii. „Ride” został nagrany z Reed na Sonic Lounge Studios w Grove City, Ohio. „The Judge” został nagrany z producentem Mikiem Crossey w Livingston Studios w Londynie. „We Don't Believe What's on TV” i „Goner" zostały nagrane z Reedem w Paramount Recording Studios w Hollywood w Kalifornii. „Message Man” został nagrany z Tim Anderson w Werewolf Serca w Los Angeles, w Kalifornii. Album został zmiksowany przez Neal Avron, z pomocą Scotta Skrzyńskiego, u Casita w Hollywood w Kalifornii. Album został zmasterowany przez Chrisa Gehringera w Sterling Sound w Nowym Jorku. Płyta to także pierwszy w pełni koncepcyjny krążek amerykańskiego duetu muzycznego.

Tytuł i grafika albumu edytuj

Nazwa albumu wywodzi się od imienia postaci stworzonej przez zespół. Fragment ze słowem „blurryface” można znaleźć przed prawie każdym refrenem utworu Stressed Out. Według Josepha „reprezentuje on wszystkie rzeczy jako jednostki, ale także wszystko wokół, co jest niepewne”. Joseph nosi czarną farbę na dłoniach i szyi podczas swoich koncertów i teledysków na album, do reprezentowania Blurryface, mówiąc: „Bardzo dramatyczne, wiem, ale to pomaga mi wejść w rolę.”[9] Projektami artystycznymi zajęli się Rike, Reel Bear Media i Virgilio Tzaj. Rob Gold był kierownikiem artystycznym, a Josh Skubel zajmował się produkcją opakowań. Jabari Jacobs zajął się fotografią. Rike wspomniał na swoim blogu o innej wizji artystycznej z grafiką podobną do tej z Vessel. Wspomniał również, że kolor czerwony symbolizuje „kolor namiętności, przemocy i złości”.

Lista utworów edytuj

Nr Tytuł utworu Długość
1.„Heavydirtysoul”3:57
2.„Stressed Out”3:22
3.„Ride”3:34
4.„Fairly Local”3:27
5.„Tear in My Heart”3:08
6.„Lane Boy”4:13
7.„The Judge”4:57
8.„Doubt”3:11
9.„Polarize”3:46
10.„We Don't Believe What's on TV”2:58
11.„Message Man”4:00
12.„Hometown”3:56
13.„Not Today”3:58
14.„Goner”3:56
52:23

Wszystkie utwory zostały napisane przez Tylera Josepha.

Styl albumu edytuj

Album, podobnie jak Vessel, jest utrzymany w różnych stylach muzycznych. Od hip-hopowo/funk rockowego „Heavydirtysoul”[10][11] i rap rockowego „Stressed Out”[12], przez pop-rockowy utwór "The Judge" z elementami folku[13] i "Doubt" mieszający muzykę elektroniczną i hip hop, a kończąc na reggae rockowym "Message Man" i balladzie która zmienia się w niemal hard rockowy utwór „Goner”[14].

Twórcy albumu edytuj

Źródło:[1].

Twenty One Pilots edytuj

Pozostali twórcy edytuj

Twórcy edytuj

  • Pete Ganbarg – A&R
  • Brandon Rike, Reel Bear Media, Virgilio Tzaj – dyrektorzy artystyczni, design
  • Jabari Jacobs – fotografia
  • Rob Gold – zarządca artystyczny
  • Josh Skubel – produkcja opakowań

Single edytuj

Jako single duet wydał sześć pierwszych utworów z albumu w nieco innej kolejności. Jako pierwszy na promocję wyszło hip-hopowe/synth rockowe „Fairly Local” (17 marca 2015). Prawie miesiąc po wydaniu pierwszego singla (14 kwietnia 2015), duet zdecydował, że następnym singlem będzie pop-rockowy[15] utwór „Tear in My Heart”. Na drugim singlu możemy usłyszeć perkusistę duetu – Josha Duna, który wraz z Tylerem Josephem krzyczy na początku piosenki po koreańsku „An nyeong ha se yo”, co po polsku oznacza „dzień dobry”. Niedługo potem (4 maja 2015) ukazał się kolejny, trzeci singel z płyty zatytułowany „Lane Boy”. Ten utwór jest mieszanką rocka alternatywnego, muzyki jungle oraz dubstepu z elementami hip-hopu, synth rocka i reggae. 10 listopada 2015 roku duet postanowił, że jako czwarty singel z płyty wyjdzie rap rockowe „Stressed Out”. 12 kwietnia 2016 roku wyszedł następny, piąty singel – „Ride”, czyli utwór utrzymany w koncepcji reggae z elementami pop-rocka. Ostatni singel promujący album wyszedł kilka miesięcy po opublikowaniu przez duet rap rockowej piosenki „Heathens”, a chodzi o hip-hopowo/funk rockowym utworze „Heavydirtysoul” otwierającym album.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Blurryface w bazie Discogs.com (ang.)
  2. ↑ Blurryface w bazie AllMusic. Dostęp 2017-05-19. (ang.)
  3. ↑ Sowing: Twenty One Pilots - Blurryface. Sputnikmusic. [dostęp 2023-02-27]. (ang.).
  4. ↑ Garrett Kamps: Pop Duo Twenty One Pilots Makes a Hot Mess (in a Good Way) on ‘Blurryface’: Album Review. billboard.com, 2015-05-19. [dostęp 2017-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-29)]. (ang.).
  5. ↑ Kevin Curtin: Twenty One Pilots Blurryface (Fueled by Ramen). austinchronicle.com, 2015-10-02. [dostęp 2017-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-23)]. (ang.).
  6. ↑ Rod Yates: Twenty One Pilots. Blurryface. rollingstoneaus.com, 2015-05-11. [dostęp 2017-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-05)]. (ang.).
  7. ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 2021 roku [online], ZPAV [dostęp 2021-05-14].
  8. ↑ Tom: "We’re used to not fitting in…" – twenty one pilots. hmv.com, 2014-06-14. [dostęp 2017-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-31)]. (ang.).
  9. ↑ Um, Why Is The Dude From Twenty One Pilots Covered In Black Goo?, „MTV News” [dostęp 2018-08-08] (ang.).
  10. ↑ Ollie Dean, Top 10 Twenty One Pilots Songs [online], ClassicRockHistory.com, 20 maja 2017 [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  11. ↑ ALAN SCULLEY FOR THE SUN CHRONICLE, Twenty One Pilots soar their own way [online], The Sun Chronicle [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  12. ↑ Anne Nickoloff i inni, All 65 Twenty One Pilots songs ranked from worst to best [online], cleveland, 5 lipca 2019 [dostęp 2020-04-18] (ang.).
  13. ↑ Navi, 10 Most Incredible Twenty One Pilots Songs [online], 10 Most Today, 31 stycznia 2017 [dostęp 2020-06-02] (ang.).
  14. ↑ Twenty One Pilots (Music) [online], TV Tropes [dostęp 2020-04-07].
  15. ↑ Madeline Wells | Senior Staff, Rock duo Twenty One Pilots takes on new, clear direction with 'Blurryface' [online], The Daily Californian, 22 maja 2015 [dostęp 2020-04-07] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Blurryface&oldid=72078985”