Breneka
Breneka albo Brenneke – popularna nazwa ciężkich pocisków monolitycznych przystosowanych do wystrzeliwania z broni gładkolufowej zaprojektowanych w 1898. Nazwa wywodzi się od twórcy, niemieckiego konstruktora broni i amunicji Wilhelma Brenneke (1865–1951). Firma Brenneke, zarządzana przez rodzinę wynalazcy, istnieje do dziś.
Konstrukcja edytuj
Pociski odlane są najczęściej z ołowiu i nie mają płaszcza z innego metalu. Skośne bruzdy na ściankach pocisku Brenneke ułatwiają jego przejście przez czok lufy (zwężenie lufy) w myśliwskiej broni śrutowej. Żebra pomiędzy bruzdami zostają w czoku spłaszczone, zmniejszając kaliber pocisku (a zatem i tarcie) i umożliwiając mu opuszczenie lufy.
Przeznaczenie edytuj
Podstawowym przeznaczeniem pocisków Brenneke jest polowanie na dzika lub inną grubą zwierzynę, mimo że ze względu na swoją konstrukcję jest to pocisk stosunkowo mało precyzyjny i stosowany do strzelania na krótkich dystansach (do ok. 40 m).
Bibliografia edytuj
- Anatol Szyrkowiec: Wszystko o broni myśliwskiej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1993. ISBN 83-11-08222-7.