Bronisław Taczanowski

polski lekarz otiatra i psychiatra

Bronisław Taczanowski (ur. 7 października 1840[1] w Kowalach, zm. 27 lutego 1912) – polski lekarz otiatra i psychiatra, autor pierwszych polskich podręczników otolaryngologii.

Bronisław Taczanowski
Data i miejsce urodzenia

7 października 1840
Kowale

Data śmierci

27 lutego 1912

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

lekarz otiatra

Alma Mater

Szkoła Główna Warszawska

Grób Bronisława Taczanowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Pochodził w linii wieluńskiej Taczanowskich, urodzony w Kowalach. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie w roku 1856. Studiował w Warszawie, Würzburgu i Wiedniu. Dyplom lekarza uzyskał w Szkole Głównej Warszawskiej w 1865, a następnie podjął pracę w warszawskim szpitalu św. Jana Bożego. W roku 1880 został ordynatorem, a w roku 1905 naczelnym lekarzem szpitala przeniesionego do Tworek po odejściu Iwana Sabasznikowa. Prowadził także prywatny zakład dla umysłowo i nerwowo chorych. Mimo trudnych warunków pracy podejmował próby samodzielnych badań naukowych dotyczących np. zastosowania podskórnego kurary u epileptyków. W roku 1867 skrytykował zastosowanie oftalmoskopu do rozpoznawania chorób układu nerwowego. Interesował się również fizjologicznymi aspektami pobudzenia maniakalnego. Będąc członkiem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego w roku 1871 protestował przeciwko rozwiązaniu w ramach tego towarzystwa sekcji psychiatrii. Głównym jednak obszarem jego zainteresowań pozostawała otiatria.

Pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 184, rząd 2, miejsce 6/7)[2].

Wybrane prace

edytuj
  • Rys praktyczny otiatryi, 1868
  • Laryngologia i rynoskopia, 1871

Przypisy

edytuj
  1. Zabłocki, Słownik otolaryngologów, Warszawa 2012, s. 676.
  2. Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF TACZANOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].

Bibliografia

edytuj