CVV-4 Pellicano

CVV-4 Pellicano
	Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Centro studi ed esperienze per il volo a vela (CVV)
Konstruktor	Ermenegildo Preti i inni
Typ	szybowiec sportowy
Konstrukcja	średniopłat o konstrukcji drewnianej
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	1939
	Dane techniczne
	Wymiary
Rozpiętość	15 m
Długość	6,60 m
Wysokość	1,19 m
Powierzchnia nośna	14,70 m²
	Masa
Własna	160 kg
Startowa	255 kg
	Osiągi
Doskonałość maks.	15,3
Współczynnik obciążenia konstrukcji	17,35 kg/m2
	Dane operacyjne
	Użytkownicy
	Włochy
	Rzuty

CVV-4 Pellicano – włoski szybowiec sportowy z okresu międzywojennego.

Historia edytuj

W związku z przygotowaniami do igrzysk olimpijskich w 1940 roku i planowanymi w ich ramach zawodami szybowcowymi, ogłoszono konkurs na budowę standardowego szybowca o rozpiętości 15 m, który miał być szybowcem na którym mieli wystartować zawodnicy.

Do konkursu tego przystąpiło szereg wytwórni z kilku krajów. Taki też szybowiec opracowano w Centro studi ed esperienze per il volo a vela (pol. Centrum nauki i doświadczeń szybownictwa) Politechniki w Mediolanie. Szefem zespołu który go opracował był Ermenegildo Preti. Prototyp szybowca i oznaczony jako CVV-4 Pellicano (pol. Pelikan) został zbudowany w 1939 roku i wziął udział w konkursie na szybowiec olimpijski w Sezze we Włoszech. Szybowiec ten jednak nie został znalazł uznania komisji konkursowej w związku z tym nie podjęto jego produkcji. Konkurs wygrał niemiecki szybowiec DFS Olympia Meise.

Użycie w lotnictwie edytuj

Prototyp szybowca CVV-4 Pellicano wziął udział tylko w konkursie na szybowiec olimpijski w lutym 1939 roku.

Opis techniczny edytuj

Szybowiec CVV-4 był średniopłatem o konstrukcji drewnianej, kryty sklejką i płótnem. Kabiny zakryta, jednoosobowa. Podwozie płoza podkadłubowa i ogonowa.

Bibliografia edytuj

Martin Simons: Sailplanes 1920-1945. Königswinter: EQIP Werbung & Verlagen GmbH, 2006, s. 198, 200. ISBN 3-9806773-4-6. (ang.).