Campus (wspinaczka)
Campus (kampus) – przyrząd treningowy używany przez zaawansowanych wspinaczy do wzmocnienia siły palców.
Budowa edytuj
Campus składa się z szeregu poziomych listewek przymocowanych do płaskiej tablicy umieszczonej w płaszczyźnie pionowej lub (częściej) przewieszonej, z nachyleniem do pionu pod stałym kątem lub o regulowanym pochyleniu w przedziale od 0 do 20 stopni. Listwy powinny mieć zaokrąglone krawędzie. Wykonuje się je z twardego drewna lub żywicy epoksydowej z dodatkiem piasku (techniką podobną do używanej przy produkcji chwytów wspinaczkowych przeznaczonych na sztuczne ścianki). Grubość listewek w zależności od poziomu zaawansowania wynosi od jednego do kilku centymetrów.
Trening edytuj
Trening polega na przytrzymywaniu się listewek palcami i zawisaniu na nich całym ciężarem ciała lub jego częścią (częściowo opierając się na nogach). Spośród możliwych sposobów chwytania listewek (chwyt zamknięty – łuczek, chwyt otwarty, chwyt wyciągnięty) stosuje się najczęściej chwyt wyciągnięty. Stosowanie chwytu zamkniętego, mimo iż najłatwiejsze dla osób bez odpowiedniego doświadczenia, nie ma uzasadnienia treningowego i może doprowadzić do kontuzji, w tym m.in. do zerwania troczków lub więzadeł obrączkowych paliczków. Głównym celem treningu na kampusie jest zatem wzmocnienie chwytu wyciągniętego, który jest mniej kontuzjogenny, a jednocześnie trudniejszy[1].
Najprostszym ćwiczeniem wykonywanym na kampusie jest zwis statyczny. Trudniejsze i bardziej niebezpieczne[2] są ćwiczenia dynamiczne (tzw. strzały), polegające na wykonywaniu przechwytów – wymaga to wybicia się z jednej listewki i złapania innej (wyższej lub niższej).
Historia edytuj
Campus i związane z nim metody treningu zostały wynalezione w 1988 przez Wolfganga Güllicha. Pracował on wówczas nad pierwszym przejściem najtrudniejszej wówczas drogi na świecie, którą poprowadził w 1991 nadając jej nazwę Action Directe. Droga ta wymagała niezwykle dużej siły palców, trudnej do wytrenowania bez użycia campusa lub chwytotablicy. Nazwa przyrządu pochodzi od nazwy miejsca, w którym Güllich postawił pierwszy campus – było to centrum sportowe Campus Center na terenie kampusu uniwersyteckiego w Norymberdze.
Innymi pionierami regularnego treningu na kampusie byli już na początku lat dziewięćdziesiątych brytyjscy wspinacze Ben Moon i Jerry Moffatt.
Obecnie campus należy do standardowego wyposażenia sztucznych ścian wspinaczkowych i bulderowni.
Zobacz też edytuj
- Kampus (osiedle akademickie)
Przypisy edytuj
- ↑ Małgorzata Mitera Pieprzycka. Trzask i ból, czyli zmora pakera. „Góry”. 153, s. 70, luty 2007. Kraków. ISSN 0867-8324. [dostęp 2009-11-30].
- ↑ Małgorzata Kusztelak: Urazy palców: przyczyny i profilaktyka. [dostęp 2009-11-30].
Bibliografia edytuj
- Eric Hörst: Wspinaczka. Jak poprowadzić VI.4. Tomasz Kliś (tłum.). Wyd. 1. Eremis, 2006. ISBN 978-83-89622-49-5.
Linki zewnętrzne edytuj
- Jakub Rozbicki: Trening na kampusie. [dostęp 2009-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 marca 2010)].
- Wojciech Swędzioł: Ręka wspinacza. [dostęp 2009-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-22)].