Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” i Świętych Niewiast Niosących Wonności w Niżnym Nowogrodzie
Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” i Świętych Niewiast Niosących Wonności – jedna z najstarszych cerkwi prawosławnych w Nowogrodzie.
 5210012000
| |||||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie |
Świętych Niewiast Niosących Wonności, Ikony Matki Bożej „Znak” | ||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
3. niedziela po Passze; | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Niżnego Nowogrodu  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu niżnonowogrodzkiego  | |||||||||||||||||||
 56°19′27,07″N 43°59′41,84″E/56,324186 43,994956
| |||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||
Cerkiew pod tym wezwaniem istniała na miejscu współczesnej w XIII wieku. Była to drewniana budowla, zastąpiona w I poł. XVII obecną, murowaną. Świątynia jest dwupoziomowa: górna cerkiew nosi wezwanie Świętych Niewiast Niosących Wonności, zaś patronką dolnej jest szczególnie czczona w mieście Ikona Matki Bożej „Znak”. Budynek został poświęcony w 1649.
W dalszym okresie od północnej strony budynku zostały do niego dobudowane dwie kaplice: górna pod wezwaniem Świętych Piotra i Pawła i dolna św. Eutymiusza Suzdalskiego, który został w dzieciństwie ochrzczony w świątyni. Dalsza rozbudowa cerkwi miała miejsce w XIX wieku. W 1830 biskup nowogrodzki Metody wzniósł przy niej kaplicę św. Makariusza Żółtowodzkiego, również pochodzącego z Nowogrodu. W 1897 cała świątynia została rozszerzona dzięki środkom wpłaconym przez wiernych, w tym sumie 18 600 rubli przekazanej przez Mariję Boczkariową.
W czasach radzieckich cerkiew została zamknięta i zmieniona w technikum przemysłu lekkiego. Została zwrócona eparchii niżnonowogrodzkiej w latach 90. XX wieku. W 2004 biskup nowogrodzki i arzamaski Jerzy poświęcił odnowione kopuły świątyni.
Szczególną czcią cieszą się przechowywane w budynku relikwie św. Makariusza Żółtowodzkiego oraz mniszek z monasteru w Diwiejewie: Aleksandry, Marty i Heleny.