Chris Finnegan

brytyjski bokser

Christopher Martin Finnegan (ur. 5 czerwca 1944 w Uxbridge. zm. 2 marca 2009 tamże[1]) – brytyjski bokser, mistrz olimpijski z 1968 w wadze średniej, były zawodowy mistrz Europy w wadze półciężkiej.

Chris Finnegan
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Christopher Martin Finnegan

Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1944
Uxbridge

Data i miejsce śmierci

2 marca 2009
Uxbridge

Obywatelstwo

Wielka Brytania

Wzrost

183 cm

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

półciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

37

Zwycięstwa

29

Przez nokauty

16

Porażki

7

Remisy

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
złoto Meksyk 1968 boks
(waga średnia)
Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Kariera w boksie amatorskim

edytuj

Walczył w wadze średniej (do 75 kg). Wystąpił w niej na mistrzostwach Europy w 1967 w Rzymie, ale przegrał pierwszą walkę[2].

Zdobył złoty medal w wadze średniej na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku po wygraniu pięciu walk, w tym ćwierćfinałowej z Mate Parlovem z Jugosławii, półfinałowej z Alfredem Jonesem ze Stanów Zjednoczonych i finałowej z Aleksiejem Kisielowem ze Związku Radzieckiego. Został za to odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego V klasy (MBE)[1].

Był mistrzem Wielkiej Brytanii w kategorii średniej w 1966[3] i wicemistrzem w 1967[4].

Kariera w boksie zawodowym

edytuj

Przeszedł na zawodowstwo w 1968. W sierpniu 1970 próbował zdobyć tytuł zawodowego mistrza Europy (EBU) w wadze średniej, ale przegrał z dotychczasowym mistrzem Tomem Bogsem z Danii. W maju 1971 zremisował w pojedynku o tytuł mistrza Europy EBU w wadze półciężkiej z Connym Velensekiem. Pokonał Velensenka 1 lutego 1972 w Nottingham i został zawodowym mistrzem Europy w tej kategorii wagowej. Obronił ten pas wygrywając z Janem Lubbersem w czerwcu tego roku.

26 września 1972 w Londynie zmierzył się z Bobem Fosterem w pojedynku o tytuł mistrza świata w wadze półciężkiej, ale przegrał przez nokaut w 14. rundzie. Spotkanie to zostało uznane przez pismo The Ring za walkę roku 1972[5]. W następnej walce, która miała miejsce w listopadzie 1972, Finnegan stracił tytuł mistrza Europy po przegranej przez techniczny nokaut w 12. rundzie z Rüdigerem Schmidtke. Spróbował odzyskać ten tytuł w maju 1973, ale pokonał go John Conteh (który w międzyczasie odebrał pas Rüdigerowi Schmidtke). Conteh pokonał Finnegana również w maju 1974.

Wśród znanych bokserów, których Finnegan pokonał, byli Roger Rouse, z którym wygrał przez techniczny nokaut w 4. rundzie w 1971 oraz Mike Quarry, którego pokonał na punkty w 1973. Zakończył karierę bokserską w 1975[6].

Jego młodszy brat Kevin był dwukrotnym zawodowym mistrzem Europy w wadze średniej.

Przypisy

edytuj
  1. a b Chris Finnegan [online], olympedia.org [dostęp 2021-09-18] (ang.).
  2. 17.European Championships – Rome, Italy – May 25 – June 2 1967 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-18] (ang.).
  3. 79.British ABA National Championships – Wembley Empire Pool & Sports Arena, London, England – April 29, 1966 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-18] (ang.).
  4. 80.British ABA National Championships – Wembley Empire Pool & Sports Arena, London, England – May 5, 1967 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-18] (ang.).
  5. Past winners of The Ring’s Year-End Awards. ringtv.craveonline.com, 24 lutego 2012. [dostęp 2021-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-07)]. (ang.).
  6. Chris Finnegan [online], boxrec.com [dostęp 2021-09-18] (ang.).