Cienków Wyszni
Cienków Wyszni (957 m)[1] lub Cienków Wyżni[2] – mało wybitny szczyt na grzbiecie Cienkowa w Beskidzie Śląskim. Jest to najwyżej położone wzniesienie na tym wyrównanym grzbiecie. Jego południowo-wschodnie, strome stoki tworzą zbocza doliny potoku Głębczański, stoki północno-zachodnie są bardziej łagodne i tworzą zbocza doliny Malinki. Wcina się w nie kilka potoków będących dopływami Malinki, największy z nich to Klupocz[1].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
957 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°37′59″N 18°59′09″E/49,633056 18,985833
| |
Cienków Wyszni jest w większości porośnięty lasem, ale na grzbiecie jest duża polana i zabudowania należące do osiedla Wyśni (także Wysznia) w Wiśle[1].
Nazwa terenowa Cienków jest być może pochodzenia patronimicznego (od nazwy osobowej Cienek?). Notowana była pierwotnie w wersji niemieckiej: …Albert Byrth auf der Tschenkowa (1693), …mit dem Sallasch Tschinkow (1753), …in Sallasch Tinkow genant bis an dem Wald Tschinkow genant (1775) lub …Feld Tinkow (1823). Jako „Cienków” od roku 1879[3].
Szlak turystyczny
edytujGrzbietem Cienkowa Wyszniego biegnie droga, którą poprowadzono szlak turystyczny z Wisły (Nowa Osada) na grzbiet Skrzyczne – Barania Góra[2]. Na Cienkowie Wysznim jest wiata dla turystów, ławki i tablice informacyjne.
Wisła (Nowa Osada) – Cienków Niżni – Cienków Postrzedni – Cieńków Wyszni – Gawlast. Odległość 4,7 km, suma podejść 370 m, czas przejścia 1:40 godz., z powrotem 1 godz.[2]
.jpg)
.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-03-07].
- ↑ a b c Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Robert Mrózek, Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego, Katowice – Bielsko-Biała: Uniwersytet Śląski i Beskidzkie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, s. 52, ISBN 82-00-00622-2.
Linki zewnętrzne
edytuj- Cienków Wyszni, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 689.