Ciosy szatana
Ciosy szatana (ang. buffetings of Satan) – wyrażenie używane w teologii ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów)[1].
Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich naucza, że jednostka, która otrzymała rozległą wiedzę duchową, zawarła święte przymierza, a następnie odstąpiła od tych złożonych Bogu przyrzeczeń, może być wydana szatanowi i wystawiona na jego ciosy – aż do momentu odbycia całkowitej i zupełnej pokuty. Grzech ten różni się w swej naturze od grzechu popełnionego na skutek niewiedzy. Zgodnie z mormońską interpretacją Paweł z Tarsu miał do niego nawiązać w wersetach od pierwszego do piątego rozdziału 1. Listu do Koryntian, jednak jaśniejsze zrozumienie tej doktryny miały przynieść dopiero objawienia otrzymane w obecnej dyspensacji[1].
We wczesnej mormońskiej historii grzech ten odnosił się do wiernych, którzy złamali przymierza przynależne do zjednoczonego porządku, zgodnie z dwunastym wersetem 78. rozdziału oraz z wersetami dwudziestym i dwudziestym pierwszym 82. rozdziału Nauk i Przymierzy[2][3]. Zjednoczony porządek był nieudaną próbą budowania utopijnych społeczności opartych na wspólnocie własności[4]. Ten sam grzech odnosi się do osoby, która została zapieczętowana w małżeństwie świątynnym, a później popełniła ciężki grzech i złamała w ten sposób swoje przymierza[1][2][5].
Starszy Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów oraz specjalista w zakresie mormońskiej doktryny, wyjaśnił, że wystawienie na ciosy szatana obejmuje całkowite oddanie w jego ręce, bez jakiejkolwiek ochrony zapewnianej uprzednio przez moc prawości, boskości czy przez kapłaństwo. Wiąże się z trudnym do opisania cierpieniem, zarówno w życiu obecnym, jak i przyszłym[2]. Szatan otrzymuje tym samym pełną swobodę nękania, prześladowania i dotykania grzesznika, włącznie z jego zniszczeniem w ciele fizycznym. Proces ten bywa niekiedy opisywany z wykorzystaniem symboliki siarki, spuszczonych krat czy też ognia piekielnego[2].
Ciosy szatana wyraźnie odróżnia się od ciosów i uderzeń wspominanych w Nowym Testamencie w kontekście cierpień doświadczanych przez Chrystusa, Pawła czy innych członków pierwotnego Kościoła[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 236. ISBN 978-0-02-904040-9.
- ↑ a b c d Bruce R. McConkie: Mormon Doctrine. Salt Lake City: Bookcraft, 1966, s. 108.
- ↑ Buffetings of Satan, [w:] Hoyt W. Brewster, Jr., Doctrine & Covenants Encyclopedia Revised Edition [e-book], Salt Lake City: Deseret Book Company, 2012, lokalizacja 784, ISBN 978-1-60907-141-7.
- ↑ Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 1493. ISBN 978-0-02-904040-9.
- ↑ Buffetings of Satan, [w:] Hoyt W. Brewster, Jr., Doctrine & Covenants Encyclopedia Revised Edition [e-book], Salt Lake City: Deseret Book Company, 2012, lokalizacja 784-785, ISBN 978-1-60907-141-7.