Clarence Island

wyspa w Antarktyce

Clarence Island – najdalej na wschód wysunięta wyspa w archipelagu Szetlandów Południowych.

Clarence Island
Ilustracja
Clarence Island (2011)
Kontynent

Antarktyda

Akwen

Ocean Południowy

Archipelag

Szetlandy Południowe

Powierzchnia

161,6 km²

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Szetlandów Południowych
Mapa konturowa Szetlandów Południowych, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Clarence Island”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Clarence Island”
Ziemia61°13′S 54°06′W/-61,216667 -54,100000
Mapa wyspy

Wyspa została nazwana przez Edwarda Bransfielda (ok. 1785–1852) na cześć księcia Wiliama, ówczesnego księcia Clarence, a późniejszego króla Wielkiej Brytanii Wilhelma IV[1].

W 1821 roku Fabian Bellingshausen (1778–1852) nazwał wyspę Остров Шишкова na cześć wiceadmirała Aleksandra Szyszkowa (1754–1841)[1].

Geografia

edytuj

Najdalej na wschód wysunięta wyspa archipelagu Szetlandów Południowych[2], leżąca ok. 30 na wschód od Elephant Island[3]. Ma ok. 19 km długości, a jej powierzchnia wynosi 161,6 km²[4]. Jej najwyższym wzniesieniem jest Mount Irving (1924 m n.p.m.)[1]. Wyspa jest niezamieszkana[4].

U jej wschodnich wybrzeży, ok. 100 m od brzegu, leży niewielka Sugarloaf Island[3]. Wysepka wraz z sąsiadującym wybrzeżem Clarence Island i pasem morza pomiędzy nimi tworzy ostoję ptaków IBA z uwagi na obecność kolonii pingwinów maskowych oraz wielu ptaków morskich, m.in. fulmarów południowych[3].

Na obszarze Clarence Island wytyczono trzy kolejne ostoje ptaków IBA:

  • Craggy Point – z uwagi na obecność kolonii pingwinów złotoczubych[5]
  • Chinstrap Cove – z uwagi na obecność kolonii pingwinów maskowych[6]
  • Cape Bowles – z uwagi na obecność kolonii pingwinów maskowych[7]

Historia

edytuj

Wyspa została odkryta i pobieżnie naniesiona na mapę przez Edwarda Bransfielda (ok. 1785–1852), który wylądował na przylądku Cape Bowles 4 lutego 1820 roku[1]. Ponownie zmapowana w 1821 roku przez Fabiana Bellingshausena (1778–1852)[1]. Wyspa była rzadko odwiedzana, nawet w okresie rozwoju polowań na foki[1].

Po zniszczeniu statku „Endurance”, Ernest Shackleton (1874–1922) wraz z załogą mijał Clarence Island w łodziach ratunkowych, jednak wylądował na Elephant Island[1].

Wyspa została ponownie zampowana w latach 1933–1937, w 1957 roku sfotografowana z powietrza przez uczestników Falkland Islands and Dependencies Aerial Survey Expedition (FIDASE)[2].

W latach 1970–1971 wyspę badała Joint Services Expedition to Elephant Island (JSEEI)[2] – brytyjska ekspedycja pod kierownictwem Malcolma Burley’a (1927–2010), która 6 grudnia 1970 roku zdobyła szczyt Mount Irving[1].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj