Conrad Helbig – niemiecki architekt czynny w pierwszej połowie XX w. we Wrocławiu.

Conrad Helbig
Narodowość

niemiecka

Praca
Styl

modernizm

Życiorys edytuj

Był jednym z najbardziej wziętych architektów we Wrocławiu dwóch pierwszych dekadach XX stulecia. Obok Ericha Graua, Richarda i Paula Ehrlichów, Richarda Mohra i Herberta Erasa projektował najwięcej reprezentacyjnych willi dla przedstawicieli wolnych zawodów, upców i wysokich urzędników. Tak jak inni wrocławscy architekci, którzy zaczynali tworzyć we Wrocławiu w pierwszym dziesięcioleciu XX w. projektował w duchu obowiązującej wówczas secesji korzystając jednocześnie z wzorców stylu rodzimego zwanego Landhausem nawiązującego do tradycyjnej architektury Śląska oraz wciąż popularnych elementów historyzmu, stosując przy tym nowoczesną technikę budownictwa szkieletowego. W latach dwudziestych zaczął skłaniać się w kierunku najnowszych form wypracowanych przez architekturę Neues Bauen. Spod jego ręki wyszły również liczne projekty budynków użyteczności publicznej we Wrocławiu.

Projekty edytuj

Zaprojektował m.in.:

  • willa Heinricha Sporledera przy ul. Rapackiego 1 (1905)[1]
  • willa Rudolfa Goldschmidta przy ul. Ulanowskiego 8 (1906) [2]
  • kamienica przy ul. Powstańców Śląskich 140 (1909) [3]
  • willa inżyniera Rosenquista przy ul. Szymanowskiego 10 (1910) [4]
  • siedziba Towarzystwa Wioślarskiego Wratislavia przy ul. Na Grobli 30-32 (1910) [5]
  • przebudowa i rozbudowa hotelu Savoy przy pl. Kościuszki 13 (1911) [6]
  • przebudowa wnętrza dawnego pałacu Oppersdorfów przy ul. Wierzbowej 30 (1924-26) [7]
  • dom własny przy ul. Pugeta 3 (1929)
  • dom dwurodzinny przy ul. Mickiewicza 22/24 (1929) [8]

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Hanna Górska: Wrocławska drewniana architektura szkieletowa. Wrocław: Muzeum Miejskie Wrocławia, 2014.