Czas narracji

Czas narracji – w dziele literackim przedział czasu, w którym istnieje narrator i kształtują się okoliczności towarzyszące narracji.

Czas fabularny jest elementem fikcji literackiej. Czas narracji zawiera się między początkiem a końcem utworu. W tradycyjnej epice był zwykle utajony i mało uchwytny. W nowszej prozie powieściowej stał się bardziej widoczny i zwracał uwagę odbiorcy (np. Lord Jim Josepha Conrada). Czas narracji jest najczęściej krótszy niż czas fabularny, zdarzają się jednak utwory, w których czas narracji jest dłuższy (np. W poszukiwaniu straconego czasu Marcela Prousta, gdzie narrator opowiada długo o krótkich doznaniach bohatera). Zwykle też czas fabularny jest przeszły względem czasu narracji.

Bibliografia

• Michał Głowiński, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński: Zarys teorii literatury. Wyd. szóste poprawione. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1991, s. 320-321. ISBN 83-02-04400-8.