Dźwiniaczka
Dźwiniaczka[1] – wieś w rejonie borszczowskim obwodu tarnopolskiego.
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
3,484 km² | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3541 | ||||
| Kod pocztowy |
48755 | ||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 48°34′53″N 26°15′00″E/48,581389 26,250000
| |||||
Portal  Ukraina
| |||||
Po powrocie z zesłania, w roku 1883, kapelanem przy dworze hrabiny Koziebrodzkiej został Zygmunt Szczęsny Feliński. Józef Saba Marcin Koziebrodzki zostawił w dworze bogatą bibliotekę, z 6700 wolumenami; z czego 104 inkunabuły, w tym 11 unikatowych; 1300 poloniców; 800 starodruków.
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Dźwiniaczka w powiecie borszczowskim województwa tarnopolskiego oraz komisariatu Straży Celnej. Wieś liczy 1059 mieszkańców.
Dziś goście wsi mogą odwiedzić kryptę grobową Koziebrodzkich, gdzie do 1920 spoczywały szczątki św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, a także kaplicę pod jego wezwaniem i nabrać wody ze źródła Zygmunta. Zdesakralizowany kościół z początku XIX wieku wymaga prac restauracyjnych. We wsi jest też greckokatolicka cerkiew pw. św. Trójcy.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dnia 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 15: Województwo tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1923, s. 1.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Dźwiniaczka na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Dźwiniaczka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 310.