Dawid z Mirzyńca
Dawid z Mirzyńca (zm. w 1475) – polski doktor prawa kanonicznego, kanonik, oficjał w Płocku, bratanek Mikołaja z Mirzyńca[1].
| Data śmierci |
1475 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
doktor prawa kanonicznego, kanonik i oficjał |
| Alma Mater |
W 1462 wstąpił na Akademię Krakowską na wydział sztuk, gdzie w 1468 uzyskał bakalaureat[1]. Magistrem sztuk wyzwolonych został w 1471. Później przeniósł się do Płocka, w którym uzyskał stanowisko kanonika (prawdopodobnie po śmierci stryja Mikołaja)[1].
Prawdopodobnie około 1463, z inicjatywy Mikołaja opiekującego się biblioteką kapitulną w Płocku, zapisał w łacińskim zbiorze kazań dwa wierszowane utwory w języku polskim: Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią i Skarga umierającego[2]. Kodeks znajdował się dawniej w Bibliotece Seminaryjnej w Płocku (sygn. 91), obecnie jest zaginiony[1].
W tym samym kodeksie Dawid z Mirzyńca dał też dowód znajomości alfabetu hebrajskiego, umieszczając na karcie 333 zapisane tym alfabetem łacińskie wyrażenie scripte per Davidem[3]. Jest to jeden ze starszych zachowanych śladów zainteresowania w Polsce językiem hebrajskim lub przynajmniej alfabetem hebrajskim (znajomość alfabetu nie świadczy tu jeszcze o znajomości samego języka hebrajskiego)[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Michałowska 2011 ↓, s. 169.
- ↑ Michałowska 2011 ↓, s. 169, 533.
- ↑ a b Pietkiewicz 2011 ↓, s. 111–112.
Bibliografia edytuj
- Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-16675-5.
- Rajmund Pietkiewicz: W poszukiwaniu „szczyrego słowa Bożego”. Recepcja zachodnioeuropejskiej hebraistyki w studiach chrześcijańskich w Rzeczypospolitej doby renesansu. Wrocław: Papieski Wydział Teologiczny, 2011. ISBN 978-83-7454-176-3.