Deha (trl. deha „ciało”) – termin hinduistycznej fizjologii mistycznej, oznaczający jedno z ciał, które posiada istota wcielona w dowolnym ze światów loka.

Ciała sakalinów edytuj

Ciała, czyli deha, nie posiadają bardzo zaawansowane duchowo istoty bezcielesne – pralaja-kewalinowie. Pozostałe jednostki, czyli sakalinowie to posiadacze ciał. Zalicza się do tej grupy mieszkańców lok niebiańskich (dewa), mieszkańców lok niższych (asura) i ludzi. Sakalinowie charakteryzowani są poprzez następujące deha[1]:

  • bhogadehaciało doznaniowe charakterystyczne dla mieszkańców (zarówno niebiańskich – dewa, jak i piekielnych – asura).

Ciała zmarłych edytuj

  • jatanadeha (trl. yātanādeha, ciało udręki) – tymczasowe ciało (tworzone z ofiarowanego pożywienia pinda) po śmierci istoty ludzkiej o charakterze „grzesznika” w rozumieniu Manusmryti[2].

Ciała joginów edytuj

  • Jogakundalopaniszad opisuje przemianę ciała fizycznego (adhibhautikadeha) do formy ciała boskiego (adhidaivikadeha)[3].
  • Jogawasisztha (3.57.23) omawia ciało jogideha, niewidoczne dla wzroku innych, jako formę osiąganą przez guru jogi[3].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Ciało jako święte naczynie ducha. W: Małgorzata Sacha-Piekło: Tam gdzie pustka staje się światłem. Symbol światła w doktrynie i praktykach siddhajogi. Wyd. 1. Kraków: Zakład Wydawniczy Nomos, 1999, s. 129. ISBN 83-85527-92-3.
  2. Manusmryti: XII.16.
  3. a b Deha. W: Georg Feuerstein: Joga – Encyklopedia. Maria Kużniak (tłum.). Wyd. 1. Poznań: Wydawnictwo BRAMA, 2004, s. 75. ISBN 83-914652-5-X.
  4. Joga postklasyczna. W: Agata Świerzowska: Joga. Droga do transcendencji. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2009, s. 192, seria: Mała Biblioteka Religii. ISBN 978-83-7505-192-6.