Despotat Dobrudży
Despotat Dobrudży, Karwunsko despotstwo (bułg. Добруджанско деспотство, Карвунско деспотство; rum. Despotatul Dobrogei, Tara Cărvunei) – prawosławne bułgarskie księstwo feudalne istniejące w północno-wschodniej części Bułgarii pomiędzy latami 20 a końcem XIV wieku ze stolicą w Kawarnie.
ok. 1325–1399 | |
Język urzędowy | |
---|---|
Stolica | |
Ustrój polityczny |
Monarchia Feudalna |
Typ państwa |
księstwo feudalne |
Pierwszy despota | |
Ostatni despota | |
Utworzenie |
Carstwo Bułgarii |
Zajęcie Wołoszczyzny |
ok 1399 |
Religia dominująca | |
Historia edytuj
Państwo zostało wydzielone z Drugiego państwa bułgarskiego pomiędzy 1325 a 1340 rokiem. Ziemie między dolnym Dunajem a Morzem Czarnym oderwał bojar Balik (zm. 1347). Po jego śmierci państwo odziedziczył jego brat Dobrotica. Dobrudży sprzyjało nadmorskie położenie i bliskość Bizancjum. Państwo zawarło traktaty handlowe z Genuą, Wenecją i cesarstwem Trapezuntu. W 1386 roku Dobrotica zmarł i został zastąpiony przez Iwankę, który w tym samym roku zawarł pokój ze Muradem I i przeniósł stolicę z Kaliakri do Warny, gdzie w 1387 roku podpisał traktat handlowy z Genuą w Perze. Bił srebrne i brązowe monety, aby zademonstrować swoją niezależność. W 1389 utracił tron w wyniku agresji Mirczy Starego, hospodara wołoskiego. Przy pomocy Turków odzyskał w 1393 roku tron. Ostatecznie Dobrudża straciła ponownie niezależność na rzecz Wołoszczyzny.
Władcy Dobrudży edytuj
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Wasilewski, Historia Bułgarii, wyd. 2 uzup. Wrocław: Ossolineum 1988, s. 108, 118-119.
- Iwan Bożiłow, Bułgaria [w:] Świat Bizancjum, t. 3: Bizancjum i jego sąsiedzi 1204-1453, pod redakcją Angeliki Laiou, Cécile Morisson, przeł. Andrzej Graboń, Kraków: Wydawnictwo WAM 2014, s. 390.