Diabliniec
Diabliniec (1240 m) – reglowy szczyt w zachodnich zboczach Doliny Lejowej w polskich Tatrach Zachodnich. Jest wysunięty z tych zboczy najdalej na wschód. Od Wierchu Spalenisko (1234 m) Diabliniec oddzielony jest dość głęboką przełęczą Kominiarskie Siodło. Lejowy Potok opływa go z trzech stron; południowej, wschodniej i północnej[1].
 Niżnia Polana Kominiarska i Diabliniec | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
124o m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′23,8″N 19°50′40,8″E/49,256611 19,844667
| |
Pomiędzy stokami Diablińca i znajdującej się naprzeciwko niego Zadniej Kopki Dolina Lejowa zamienia się w wąwóz zataczający łuk wokół Diablińca, natomiast powyżej Diablińca ulega znacznemu rozszerzeniu (znajduje się na nim Niżnia Polana Kominiarska). Według geologów dawniej Diabliniec tworzył z Zadnią Kopką jeden masyw, na południe od którego znajdowała się druga dolina, będąca boczną odnogą Doliny Kościeliskiej i łącząca się z nią przez Przysłop Kominiarski. Jednak Lejowy Potok przerżnął się w północnym kierunku. W ten sposób Dolina Lejowa, która dawniej sięgała tylko po Diabliniec, obecnie podchodzi pod Kominiarski Wierch[2].
Nazwa szczytu pochodzi od tego, że jego stoki są „diabelnie strome”[3]. Diabliniec jest całkowicie porośnięty lasem i nie prowadzi przez niego żaden szlak turystyczny[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2022-06-17].
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.