Diecezja Frascati (łac. Tusculanus) – diecezja Kościoła rzymskokatolickiego we Włoszech, a ściślej w Lacjum (Frascati). Jest jedną z diecezji suburbikarnych, co oznacza, iż ma równocześnie biskupa diecezjalnego (od 2023 bp Stefano Russo) i biskupa tytularnego z grona kardynałów-biskupów (od 2008 kard. Tarcisio Bertone SDB). Diecezja została erygowana w III wieku.

Diecezja suburbikarna Frascati
Sede suburbicaria di Frascati
Ilustracja
Katedra diecezjalna
Państwo

 Włochy

Siedziba

Frascati
Curia Vescovile, Piazza Paolo III 10, 00044 Frascati

Data powołania

III wiek

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

metropolia

rzymska

katedra

kościół św. Piotra we Frascati

Biskup diecezjalny

Stefano Russo

Biskup senior

Raffaello Martinelli

Dane statystyczne (2013)
Liczba wiernych
• odsetek wiernych

117,7 tys.
94,5 proc.

Liczba kapłanów
• w tym diecezjalnych
• w tym zakonnych

47
27
20

Liczba parafii

24

Powierzchnia

183 km²

Położenie na mapie Lacjum
Położenie na mapie Włoch
Ziemia41°49′N 12°41′E/41,816667 12,683333
Strona internetowa

Początki chrześcijaństwa w okolicy Frascati sięgają czasów apostolskich. Pierwotną siedzibą biskupa było starożytne Labicum. W 1111 siedziba została przeniesiona do Tusculum (Labicum pozostało biskupstwem tytularnym), a w 1191 po zniszczeniu Tuskulum przeniesiono siedzibę do Frascati. Do 1961 była zarządzana przez kardynałów-biskupów.

Wybitnymi kardynałami-biskupami byli m.in. Idzi z Tuskulum (w latach 1122-39), Pedro Julião (1273-76, papież Jan XXI w 1276), Baldassare Cossa (1419, antypapież Jan XXIII w l. 1410-15), Bessarion (1449-68), Alessandro Farnese (1519-1523, papież Paweł III w 1534), Giovanni Pietro Carafa (1550-53, papież Paweł IV w 1555), Odoardo Farnese (1623-26), Lorenzo Corsini (1725-30, papież Klemens XII w 1730), Henryk Benedykt Stuart, ks. Yorku (1761-1803, syn Marii Klementyny Sobieskiej) oraz Francesco Saverio Castiglioni (1821-29, papież Pius VIII w 1829).

Zabytkami sztuki sakralnej w diecezji Frascati są m.in.: kościół Santa Maria z IX w. (wykończony w XIII w.), kościół del Gesù z XVI-XVII w., kościół Kapucynów z XVI w. (z malowidłami G. Romano i A. Circignani) oraz katedra św. Piotra z XVII w. (na planie krzyża greckiego; w zakrystii nagrobek zmarłej w 1852 Mościckiej-Rajewskiej)[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Rinunce e nomine [online], press.vatican.va [dostęp 2023-09-12].

Bibliografia

edytuj