Dienstglas (Wehrmacht)

Dienstglaslornetka pryzmatyczna będąca elementem oporządzenia żołnierza niemieckiego Wehrmachtu podczas II wojny światowej.

Żołnierz niemiecki w zimowym umundurowaniu z lornetką „Dienstglas” 6×30 na froncie wschodnim
Feldwebel Wehrmachtu z lornetką „Dienstglas” na froncie wschodnim

Opis edytuj

Zdolność do orientowania się w terenie i określania gdzie znajduje się wróg, była niezwykle istotna dla każdego żołnierza. Uniwersalną lornetką niemieckiej piechoty oraz innych rodzajów wojsk Wehrmachtu w czasie II wojny światowej, był „Dienstglas” o parametrach optycznych 6×30, wydawany regulaminowo dowódcy drużyny, najczęściej wraz z futerałem. W prawym okularze umieszczano podziałkę która służyła do określania wysokości i odległości, ale pod koniec wojny z niej zrezygnowano. Lornetkę malowaną na czarno lub od 1943 roku na piaskowo, produkowano z magnezu, aluminium oraz w okresie restrykcyjnie przestrzeganych ograniczeń produkcyjnych – bakelitu. Futerał z pasem nośnym i dwoma rzemieniami służącymi do mocowania całości na pasie, wykonywano z czarnego lub brązowego bakelitu, naturalnej skóry lub tworzyw sztucznych[1].

Oznaczenia lornetki umieszczano na korpusie, wykonanym z aluminiowych lub blaszanych wytłoczek[1]. Pod napisem „Dienstglas” znajdowały się parametry optyczne, numer seryjny[1] oraz (do 1940 roku) nazwa producenta, którą od tamtego momentu zastąpiono trzyliterowym kodem[2]. Jeśli lornetka posiadała podziałkę, umieszczano na niej znak H/6400; innym oznaczeniem była błękitna piramidka, co oznaczało że lornetka posiada specjalny smar i jest uszczelniona woskiem, więc może być używana w niskich temperaturach, na przykład na froncie wschodnim[1].

Inne typy lornetek które najczęściej trafiały do rąk żołnierzy niemieckich to 7×50, używana nie tylko przez wojska lądowe Heer, ale także przez Luftwaffe (siły powietrzne) i Kriegsmarine (marynarka wojenna), oraz 10×50 używana przez niemieckich artylerzystów oraz wyższych oficerów[2]. Korzystano również z lunet pozbawionych widzenia stereoskopowego, które były fabrycznie wykonywanymi połówkami lornetek[1].

Lornetki służbowe używane przez armię niemiecką podczas II wojny światowej były produkowane przez wielu producentów, takich jak między innymi Carl Zeiss, Emil Busch, Goerz, Hensoldt, Rodenstock, Swarovski i Voigtländer[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Agustín Sáiz: Deutsche Soldaten. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2009, s. 164-168. ISBN 978-83-61524-37-3.
  2. a b Second World War (WW2) German binoculars. Retrowow. [dostęp 2023-07-30]. (ang.).