Dom staromiejski przy ul. Stanisława Webera 2 w Bytomiu
Dom staromiejski przy ul. Stanisława Webera 2 w Bytomiu – murowany dom z XVIII wieku w Bytomiu, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego; najstarszy zachowany budynek mieszkalny w Bytomiu[2][3].
 nr rej. 1351 z 16 września 1987[1]
| |
 Budynek widziany od ulicy Józefa Jainty (2019) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Stanisława Webera 2 |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
XVIII wiek |
| Ważniejsze przebudowy |
1910–1911 |
| Kolejni właściciele |
Heintze, Schaffranek, Schaffranek’tzsche Erben |
Położenie na mapie Bytomia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°20′52,0″N 18°55′16,5″E/50,347778 18,921250
| |
Historia edytuj
Budynek został wzniesiony w XVIII wieku[1][5], prawdopodobnie w jego drugiej połowie[6]. Jego wcześniejszy adres to Gräupnerstrasse 2[6]. W 1858 roku założono teczkę do dokumentacji budynku; w tymże roku właścicielem domu był Heintze, następnie Schaffranek oraz Schaffranek’tzsche Erben[6]. W 1876 roku dokonano zmian budowlanych na podstawie projektu Alberta Klehra[6]. Z obiektem byli związani: kupiec Josef Hahn (około 1876 roku), Artur Hoppe, który był właścicielem sklepu w budynku (około 1889 roku), handlarz mąką Joseph Weiss – właściciel dwóch sklepów w tymże domu (około 1903 roku) oraz wdowa Hedwig Weiss (około 1927 roku)[6].
W latach 1910–1911 Karl von Kozlowski i Josef Kozlik dokonali przebudowy domu poprzez utworzenie pięciu sklepów oraz wybudowanie magazynu mąki w podwórzu[6].
16 września 1987 został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego wraz z sześcioma kamienicami położonymi przy ulicy Józefa Jainty jako część bloku zabudowy w rejonie ulic: Józefa Jainty, Browarnianej, Stanisława Webera i ks. Karola Koziołka[1].
Współcześnie (stan na 2019 rok) w budynku znajdują się: punkt firmy Pryzmat, handlującej materiałami drukarskimi[7], lokal gastronomiczny z zapiekankami Fajrant[8]
Architektura edytuj
Narożny[9] dom został wzniesiony z cegły, potynkowany, nakryty dachem naczółkowym; składa się z dwóch kondygnacji[9] oraz użytkowego poddasza[5]. Budynek mieszkalny, przy czym parter jest wykorzystywany do celów usługowych[5], a dobudowana w początku XX wieku część w podwórzu służyła jako magazyn[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 22–23 [dostęp 2019-06-20].
- ↑ MANO, Odkrywają w internecie tajemnice bytomskich kamienic, [w:] naszemiasto.pl Bytom [online], Polska Press, 17 stycznia 2013 [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Barbara Nowacka-Goik, Powstała Cyfrowa Biblioteka Bytomskiej Architektury, [w:] Dziennik Zachodni [online], 17 stycznia 2013 [dostęp 2019-06-20].
- ↑ „Der oberschlesische Wanderer”, 165, 22 lipca 1911, s. 15 (niem.).
- ↑ a b c Uchwała Nr LXIV/839/18 rady miejskiej w Bytomiu z dnia 28 maja 2018 r. w sprawie uchwalenia zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Bytom, przyjętego uchwałą nr XVI/204/11 Rady Miejskiej w Bytomiu z dnia 24 sierpnia 2011 r., zmienionego uchwałą nr X/120/13 Rady Miejskiej w Bytomiu z dnia 25 lutego 2013 r. oraz uchwałą nr XXXVIII/485/17 Rady Miejskiej w Bytomiu z dnia 27 lutego 2017 r. i uchwałą nr LXI/814/18 Rady Miejskiej w Bytomiu z dnia 26 marca 2018 r., dla terenu położonego w rejonie ul. Cegielnianej [online], Urząd Miejski w Bytomiu, 2018, s. 92 [dostęp 2019-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-20].
- ↑ a b c d e f g Webera 2, [w:] Cyfrowa Biblioteka Bytomskiej Architektury [online], Fundacja Brama Cukermana [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Bytom, Webera [online], Pryzmat [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Fajrant - zapiekanki tradycyjne - Orły Gastronomii, [w:] Orły Gastronomii [online], Beautiful Company [dostęp 2019-06-20].
- ↑ a b Edward Wieczorek, Bytom i okolice. Przewodnik turystyczny, Bytom: Urząd Miejski w Bytomiu, 2013, s. 41, ISBN 978-83-62234-68-4.
