Drobna Turnia
Drobna Turnia (słow. Drobná veža, niem. Dőrispitze, węg. Dőri-csúcs[1]) – dwuwierzchołkowa turnia o wysokości 2321 m n.p.m.[2] znajdująca się w bocznej grani słowackich Tatr Wysokich odchodzącej na południowy wschód od Małego Lodowego Szczytu. Od sąsiedniego Żółtego Szczytu oddzielona jest Żółtą Ławką, natomiast od Sokolej Turni odgraniczona jest Drobną Przełączką. Oba wierzchołki, północny (niższy) i południowy (wyższy), nie są dostępne dla ruchu turystycznego[3]. Wcześniejsze pomiary określały wysokość Drobnej Turni na 2355 m[3] lub 2319 m[4].
 Żółta Ławka i Drobna Turnia ze szlaku na Czerwoną Ławkę | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2321 m n.p.m. |
| Wybitność |
25 m |
| Pierwsze wejście |
22 lipca 1901 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′11,6″N 20°11′21,1″E/49,186556 20,189194
| |
W północno-zachodniej grani Drobnej Turni położona jest Drobna Baszta, od wierzchołka północnego oddzielona Drobnym Karbikiem. Z kolei w południowym filarze turni, odchodzącym od wyższego wierzchołka, można wyróżnić następujące obiekty:
- Wyżni Drobny Przechód,
- Drobny Mnich,
- Pośredni Drobny Przechód,
- Drobny Kopiniak,
- Niżni Drobny Przechód,
- Drobna Kopka[3].
Polska i słowacka nazwa Drobnej Turni pochodzi od jej kształtu, jest ona zdecydowanie mniej okazała od sąsiadujących obiektów. Nazewnictwo niemieckie i węgierskie upamiętnia węgierskiego taternika, pierwszego zdobywcę turni – Gyulę Dőriego[1].
Historia edytuj
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Gyula Dőri i Károly Jordán, 22 lipca 1901 r. – letnie,
- József Dobrovics, Jenő Serényi i Zoltán Votisky, 12 kwietnia 1914 r. – zimowe[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 29-35.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.