Dziurawa Turniczka
Dziurawa Turniczka (słow. Kahulská vežička, niem. Helenenturm, węg. Heléntorony, 2458 m[1] n.p.m.) – turnia znajdująca się w Grani Kończystej w słowackiej części Tatr Wysokich. Od południowego wierzchołka Małej Kończystej na północy oddzielona jest Dziurawą Przełęczą, a od Pośredniej Kończystej na południu oddziela ją Wyżnia Dziurawa Przełączka. Dziurawa Turniczka wyłączona jest z ruchu turystycznego i nie prowadzą na nią żadne szlaki.
 Dziurawa Turniczka (podpisana) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2458 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
18 lipca 1904 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′41,0″N 20°06′49,7″E/49,161389 20,113806
| |
Niemieckie i węgierskie nazewnictwo Dziurawej Turniczki upamiętnia Helenę Koziczinski, która należała do autorów pierwszego wejścia na jej wierzchołek.
Historia edytuj
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Helene Koziczinski, Ludwig Koziczinski, Johann Breuer i Johann Hunsdorfer (senior), 18 lipca 1904 r. – letnie,
- Ivan Gálfy, Juraj Richvalský i Ladislav Richvalský, nocą 13-14 kwietnia 1953 r. – zimowe.
Przypisy edytuj
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
Bibliografia edytuj
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XI. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót – Batyżowieckie Czuby. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 68-71.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.