Echa leśne
nowela Stefana Żeromskiego z 1905 roku
Echa leśne – nowela Stefana Żeromskiego z 1905 roku[1]. Jej przedruk zamieścił w 1906 tygodnik „Echa Kieleckie”. Jest pierwszą z dwóch tekstów tego autora opisujących losy rodziny Rozłuckich. Jej dalsza częścią jest powieść Uroda życia.
 Okładka noweli z 1905 roku podpisana pseudonimem autora | |||
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Typ utworu | |||
| Wydanie oryginalne | |||
| Język | |||
| Data wydania | |||
| |||
Treść edytuj
Akcja toczy się po upadku powstania styczniowego. Grupa mężczyzn, wśród nich generał rosyjski wspominają czasy powstania. Generał wspomina powstańca Jana Rozłuckiego, swojego bratanka, który zdezerterował z rosyjskiej armii i wstąpił do leśnej „bandy”. Schwytany trafił przed sąd wojenny, w którym przewodniczył jego stryj. Sąd skazał go na karę śmierci. Ostatnim jego życzeniem było, żeby jego syn, Piotr, został wychowany na Polaka. Generał nie zamierzał spełnić tej prośby.
Bibliografia edytuj
- Andrzej Z. Makowiecki: Literatura Młodej Polski. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 1997.
Linki zewnętrzne edytuj
- Echa leśne na Wikiźródłach w różnych wydaniach i formatach
- Stefan Żeromski Wybór nowel, wyd. Rzym: 1945 w serwisie Polona.pl
- Echa leśne w bibliotece Wolne Lektury (e-book)
Przypisy edytuj
- ↑ Stefan Żeromski, Echa leśne, wyd. 1905 [online], Na k. tyt. pseud.; nazwa aut.: Stefan Żeromski., polona.pl [dostęp 2018-06-02].