Edward Gołoś
Edward Gołoś – polski „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.
| Narodowość |
polska |
|---|---|
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujW trakcie II wojny światowej mieszkał w Węgrowie, w dystrykcie warszawskim. W sierpniu 1943 r. przybył do niego Samuel Rajzman wraz z Arie Kudlikiem, którzy uciekli z Treblinki podczas buntu więźniów. Gołoś przyjął ich, ukrył w kryjówce na poddaszu stajni i przechowywał w tajemnicy. Gołoś wraz z rodziną dzielił się z podopiecznymi skromnym pożywieniem, nie oczekując niczego w zamian. Gołoś, który ratowanie prześladowanych Żydów uważał za obowiązek narodowy, z oddaniem opiekował się uciekinierami żydowskimi aż do wyzwolenia tych terenów w sierpniu 1944 r[1][2].
25 października 1978 r. Instytut Jad Waszem uhonorował Edwarda Gołosia medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Edward Gołoś, Instytut Yad Vashem
- ↑ Dalej jest noc: losy Żydów w wybranych powiatach okupowanej Polski [online], niniwa22.cba.pl [dostęp 2024-01-17].
Bibliografia
edytuj- Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata: ratujący Żydów podczas Holocaustu: Polska, red. I. Gutman, Kraków 2009