Edward Junak
Edward Junak (ur. 20 maja 1926 w Medenicach, zm. 19 października 2012 w Suliszewie) – oficer Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1926 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 października 2012 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca drużyny |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Od 1946 roku był członkiem Oddziału Związku Inwalidów Wojennych RP w Choszcznie. W latach 1976–1984 był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Oddziału. Mieszkał w Suliszewie[1].
Okres wojny edytuj
16 lipca 1944 roku powołany do Wojska Polskiego i skierowany do szkoły podoficerskiej w Rzeszowie. 8 grudnia ukończył szkołę i został awansowany na stopień kaprala[1]. 15 grudnia 1944 otrzymał przydział do 8 kompanii piechoty 14 pułku piechoty na dowódcę drużyny. 22 grudnia 1944 roku wyruszył z Przemyśla pod Warszawę. W dniach 16–17 stycznia brał udział w walkach o wyzwolenie Warszawy. Ze swoim pułkiem maszerował przez Bydgoszcz i Włocławek w kierunku na Wał Pomorski. Walczył o Złotów, Walcz, Nadarzyce i Wierzchową. 2 marca 1945 roku został ciężko ranny. Leczony w szpitalach w Wałczu i Bydgoszczy nie doszedł do pełni zdrowia.
Okres powojenny edytuj
24 grudnia 1945 roku został zwolniony do rezerwy jako inwalida wojenny I grupy. Zamieszkał w Suliszewie. Od stycznia 1955 roku pracował w Gromadzkiej Radzie Narodowej. Od czerwca 1966 do 1988 roku był sołtysem Suliszewa[1]. W latach 1969-2000 był prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w Suliszewie. Członek Klubu Żołnierzy Frontowych 6 Pomorskiej Dywizji Piechoty przy 6 Brygadzie Powietrznodesantowej w Krakowie[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń podano za: Tadeusz Zwilnian-Grabowski: Ocaleni w pamięci. s. 52.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Zwilnian-Grabowski 2003 ↓, s. 52.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Zwilnian-Grabowski: Ocaleni w pamięci. Szczecin: Wydawnictwo Foka, 2003. ISBN 83-87147-96-6.
- Maria Czech-Sobczak, Władysław Kuruś-Brzeziński: Wszystkie drogi wiodły do Szczecina. Szczecin: Książnica Pomorska, 2001. ISBN 83-87879-23-1.