Medenice
Medenice (ukr. Меденичі) – osiedle typu miejskiego w rejonie drohobyckim obwodu lwowskiego, założone w 1395. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Medenice. Osiedle liczy 3326 mieszkańców. Położone jest nad rzeką Letnianką.
![]() Cerkiew św. Paraskiewy w Medenicach | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Rejon | |||||
Data założenia |
1395 | ||||
Powierzchnia |
60 km² | ||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+380 3244 | ||||
Kod pocztowy |
82161 | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego ![]() | |||||
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |||||
![]() | |||||
Portal ![]() |
Najstarszy dokument dotyczy pobytu króla Władysława Jagiełły. Medenice należały do księstwa halicko-wołyńskiego, w połowie XIV wieku stały się ośrodkiem dóbr samborskich w ziemi przemyskiej. Wieś prawa wołoskiego, położona była w drugiej połowie XV wieku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[1].
W połowie XVI wieku powstała rzymskokatolicka parafia ufundowana przez króla Zygmunta Augusta. Pierwszą drewnianą cerkiew ufundowała królowa Jadwiga Andegaweńska. Drugą cerkiew fundacji Jana III Sobieskiego zbudowano w 1689 i poświęcono w 1702.
W 1817 wzniesiono zachowany do naszych czasów kościół katolicki. Polichromie wewnątrz świątyni pochodzą z 1863. Po zniszczeniach z czasów I wojny światowej został wyremontowany w 1939. Ponownie uszkodzony wskutek ostrzału artyleryjskiego w 1944 został zamknięty przez władze radzieckie. Wtedy rozebrano dzwonnicę. W 1989 świątynię zwrócono wiernym.
Drewniana cerkiew św. Paraskewy została wzniesiona w 1644 i odnowiona w 1820. Stojąca obok dzwonnica została zbudowana w XVII wieku.
Urodzeni w MedenicachEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Fotografia
- Historia
- Medenice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 225 .